ΕφΠατρ 33/2017 : Αγωγή διανομής - Κοινωνία - Προσεπίκληση - Έφεση - Μη κλήτευση πρωτοδίκως προσεπικαλούμενου ενυπόθηκου δανειστή - Απαράδεκτη συζήτηση υπόθεσης

Η άσκηση των ενδίκων μέσων της εφέσεως (και της αναιρέσεως) από έναν κοινωνό, σχετικώς προς την διανομή, επιφέρει αποτελέσματα και για τον ενυπόθηκο ή ενεχυρούχο δανειστή, με συνέπεια να θεωρείται από τον νόμο ότι τα άσκησε και αυτός, μολονότι αδράνησε, χωρίς να είναι απαραίτητο να στρέφονται και εναντίον του, αρκεί μόνον ο εν λόγω δανειστής να καλείται, με ποινή απαραδέκτου, στην αντίστοιχη δίκη (δευτεροβάθμια ή αναιρετική) στην οποία, αν δεν εμφανισθεί, θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από τους λοιπούς παριστάμενους διαδίκους (κοινωνούς). Στην προκειμένη περίπτωση, επί εφέσεως σε δίκη διανομής, δεν αποδείχθηκε η κλήτευση της πρωτοδίκως προσεπικληθείσας διαδίκου (τραπεζικής εταιρείας), αφού τόσο οι νυν εκκαλούντες (εναγόμενοι), όσο και η νυν εφεσίβλητη (ενάγουσα) με επιμέλεια της οποίας επισπεύδεται η συζήτηση της εφέσεως, ουδόλως επικαλούνται και αποδεικνύουν ότι κάλεσαν την ως άνω προσεπικληθείσα Τράπεζα για να παραστεί στη προκειμένη (δευτεροβάθμια) δίκη και η τελευταία δεν εμφανίσθηκε στη συζήτηση της υποθέσεως. Επομένως κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση της υπό κρίση υποθέσεως και διατάσσεται η κλήτευση της πρωτοδίκως προσεπικληθείσας Τράπεζας κατά την δικάσιμο που θα ορισθεί.

ΑΡΙΘΜΟΣ 33/2017

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Αποτελούμενο από τους Δικαστές, Εμμανουήλ Καλεντάκη, Πρόεδρο Εφετών. Ελένη Κατσούλη, Εφέτη, Μαρία Μπαντουβά Εισηγήτρια - Εφέτη, και από τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 22 Σεπτεμβρίου 2016, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: ..., κατοίκου Πειραιώς (οδός ...), 2) Μαρίας ..., κατοίκου Πύργου Ηλείας (οδός ...), 3) ..., κατοίκου Πύργου Ηλείας (οδός ...), οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας τους δικηγόρου ΔΤ. -

ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ..., κατοίκου Καλλιθέας Αττικής, (οδός ...), η παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου της δικηγόρου ΝΘ, 2) Της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία "................. ΑΕ" που εδρεύει στην Αθήνα, όπως νομίμως εκπροσωπείται, η οποία δε παραστάθηκε στο Δικαστήριο.-

Η πρώτη εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηλείας την από 11/07/2008 και υπ' αριθ. εκθ. καταθ. 18/2009, αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθ. 130/2010 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου που δέχθηκε την αγωγή.-

Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι εναγόμενοι και ήδη εκκαλούντες. με την από 3-04-2011 έφεση τους η οποία κατατέθηκε στην Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 15/04-04-2011 και προσδιορίστηκε με την υπ' αριθμόν 408/1-06-2011 πράξη της Γραμματέα αυτού του Δικαστηρίου για τη δικάσιμο της 16ης -05-2013, κατόπιν πρώτης αναβολής για τη δικάσιμο της 15ης -01-2015 και ακολούθως για τη δικάσιμο που αναφέρεται παραπάνω.-

Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο της υποθέσεως, η οποία εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν το λόγο από τον Πρόεδρο ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.-

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 491 ΚΠολΔ, «στη δίκη διανομής προσεπικαλούνται υποχρεωτικά, με επιμέλεια εκείνου που επισπεύδει τη συζήτηση, όσοι έχουν δικαίωμα υποθήκης ή ενεχύρου ή επικαρπίας, καθώς και όσοι έχουν επιβάλει συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση στη μερίδα κάποιου από τους κοινωνούς» (παρ. 1). «Αν δεν έγινε η προσεπίκληση που αναφέρεται στην παρ. 1 το δικαστήριο με αίτηση κάποιου από τους διαδίκους ή αυτεπαγγέλτως αναβάλλει τη συζήτηση και ορίζει προθεσμία μέσα στην οποία πρέπει να προσεπικληθεί εκείνος που έχει δικαίωμα υποθήκης ή ενεχύρου ή επικαρπίας ή εκείνος που έχει επιβάλει συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση. Αν η προθεσμία περάσει άπρακτη η αγωγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη» (παρ. 2). Η διάταξη αυτή θεσπίσθηκε γιατί ο νομοθέτης, εν όψει των σοβαρών συνεπειών που επιφέρει η διανομή πράγματος, στο οποίο τρίτοι έχουν δικαιώματα υποθήκης ή ενεχύρου ή επικαρπίας ή έχουν επιβάλει συντηρητική ή αναγκαστική κατάσχεση στην ιδανική μερίδα ενός από τους συγκυρίους, θέλησε οι προαναφερόμενοι τρίτοι, όχι να λαμβάνουν απλώς γνώση της δίκης διανομής, αλλά και να συμμετέχουν υποχρεωτικώς σ' αυτή, αφού από την τελεσιδικία της σχετικής αποφάσεως, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 492 παρ. 1 ΚΠολΔ, που εισήγαγε νέα ρύθμιση, διαφορετική από εκείνη του ΑΚ (άρθρο 803), η υποθήκη ή το ενέχυρο περιορίζονται εφεξής μόνο στα μέρη που περιήλθαν στον οφειλέτη. Ακόμη ο νόμος (άρθρο 492 παρ. 2 και 3 ΚΠολΔ), προκειμένου να εξασφαλίσει πληρέστερα τα συμφέροντα του εν λόγω υποχρεωτικώς προσεπικαλουμένου ενυπόθηκου ή ενεχυρούχου δανειστή, του παρέχει το δικαίωμα να ζητήσει από το δικαστήριο που διατάσσει την διανομή να διατάξει υπέρ αυτού τα πρόσθετα εξασφαλιστικά μέτρα: α) της συστάσεως υποθήκης ή ενεχύρου σε αντικείμενα που με την διανομή περιέρχονται στον οφειλέτη του. στα οποία δεν είχε συσταθεί υποθήκη ή ενέχυρο, και β) της εξοφλήσεως (εν όλω ή εν μέρει), ύστερα από αίτηση του ενυπόθηκου ή ενεχυρούχου δανειστή, της ασφαλισμένης με την υποθήκη ή το ενέχυρο απαιτήσεως του, έστω και αν αυτή δεν είναι ληξιπρόθεσμη κατά τον χρόνο της διανομής, με την καταβολή εκ μέρους κάποιου άλλου κοινωνού ολόκληρου ή μέρους του ποσού στον κοινωνό που η μερίδα του βαρύνεται με υποθήκη ή ενέχυρο, προκειμένου έτσι να εξισωθούν οι μερίδες τους. Με δεδομένα αυτά και το περαιτέρω γεγονός ότι η άσκηση της προσεπικλήσεως έχει. κατά το άρθρο 89 εδάφ. τελευταίο του ΚΠολΔ, τα αποτελέσματα που έχει και η άσκηση της αγωγής, ο ενυπόθηκος ή ενεχυρούχος δανειστής από την επίδοση σ' αυτόν της προσεπικλήσεως καθίσταται αναγκαίος ομόδικος των συγκυρίων ανάμεσα στους οποίους διεξάγεται η δίκη της διανομής του κοινού πράγματος υπό την έννοια του άρθρου 76 παρ. 1 του ιδίου Κώδικα. Έτσι αποκτά την ιδιότητα του διαδίκου, έστω και αν δεν άσκησε παρέμβαση Επομένως, πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 76 παρ. 3 ΚΠολΔ, να καλείται σε κάθε μεταγενέστερη διαδικαστική πράξη σε όλα τα στάδια της προαναφερομένης δίκης. Αν το εν λόγω υποχρεωτικώς προσεπικαλούμενο πρόσωπο δεν εμφανισθεί στην δίκη της διανομής κοινού πράγματος θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται κατά το άρθρο 76 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, από τους λοιπούς παριστάμενους διαδίκους (κοινωνούς) και δεσμεύεται από το δεδικασμένο που πηγάζει από την απόφαση που εκδίδεται επί της αγωγής διανομής, διότι διευρύνονται και ως προς αυτό τα υποκειμενικά όρια της δίκης. Εξ άλλου, η δίκη διανομής είναι, όχι μόνο διαπλαστική, αλλά και διπλού χαρακτήρα σε όλη την πορεία της, ως προς το επίκοινοδικαίωμα, αφού τόσον στον πρώτο, όσον και στον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, δημιουργείται, για όλους τους κοινωνούς, διπλή δίκη, στην οποία, ανεξαρτήτως από το ποιος κοινωνός  άσκησε την αγωγή, ο ενάγων είναι συγχρόνως και εναγόμενος, καθώς και κάθε εναγόμενος είναι συνάμα αντίδικος του συνεναγομένου του, εφ' όσον οποιοσδήποτε από τους εναγομένους κοινωνούς μπορεί να υποβάλει αίτηση η οποία θεμελιώνεται σε διαφορετικούς πραγματικούς ισχυρισμούς από εκείνους του ενάγοντος ως προς το δικαίωμα του στο κοινό πράγμα και την διάπλαση του, χωρίς όμως η αίτηση αυτή να έχει χαρακτήρα ανταγωγής. Αν η εν λόγω αίτηση γίνει δεκτή, η δίκη αποβαίνει εις βάρος των λοιπών, όχι με την απόρριψη της αγωγής, αλλά με την διάπλαση της έννομης σχέσεως κατά τρόπο διαφορετικό από εκείνον του ενάγοντος ή των εναγομένων που, κατά τούτο, είναι αντίδικοι μεταξύ τους, δεσμευόμενοι από την διαπλαστική ενέργεια της κατά τον τρόπο αυτό εκδιδόμενης αποφάσεως. Η ιδιομορφία αυτής της δίκης διανομής έχει ως αποτέλεσμα να μην εφαρμόζεται εδώ η διάταξη του άρθρου 76 παρ. 4 ΚΠολΔ. σύμφωνα με την οποία, «η άσκηση των ένδικων μέσων από κάποιον από τους ομοδίκους της παρ. 1 έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους», αλλά ο εναγόμενος αν ασκήσει έφεση, οφείλει, με ποινή απαραδέκτου, να την απευθύνει και εναντίον του αναγκαίου ομοδίκου του (συνεναγομένου) στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρο 517 εδ. β' ΚΠολΔ). Πράγματι, ο τελευταίος, στο μέτρο που έχει αντίθετα συμφέροντα, εξ αιτίας δε του διπλού χαρακτήρα της δίκης αυτής, έχει και την ιδιότητα του αντιδίκου. Επομένως, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι στην άσκηση της εφέσεως θεωρείται αντιπροσωπευόμενος από τον εκκαλούντα αναγκαίο ομόδικο του (βλ. ΟλΑΠ 321/1983). Αντιθέτως, τα πρόσωπα που έχουν μόνον δικαίωμα υποθήκης ή ενεχύρου σε μερίδα κάποιου ή κάποιων από τους κοινωνούς, ο νόμος (άρθρο 491 ΚΠολΔ) δεν θέλησε να συμμετέχουν στην δίκη διανομής, ως ενάγοντες ή εναγόμενοι (πρβλ. άρθρο 478 ΚΠολΔ), αλλά εν όψει του προαναφερομένου διαπλαστικού αποτελέσματος που συνεπάγεται γι' αυτά η δίκη, ως προς τα προεκτιθέμενα δικαιώματα τους, απαιτεί απλώς να προσεπικαλούνται σ' αυτήν υποχρεωτικώς, προκειμένου, αν θέλουν, να ασκήσουν με παρέμβαση τους, τα προβλεπόμενα από το άρθρο 492 ΚΠολΔ δικαιώματα τους. Συνεπώς, ως προς τα πρόσωπα αυτά, η δίκη της διανομής σε όλη την διαδρομή της δεν μπορεί να θεωρηθεί διπλή, υπό την έννοια ότι οι προσεπικαλούμενοι ενυπόθηκοι ή ενεχυρούχοι δανειστές έχουν ταυτοχρόνως και την ιδιότητα του προσεπικαλούντος κοινωνού. Έτσι, στην περίπτωση αυτή εφαρμόζεται η παρ. 4 του άρθρου 76 ΚΠολΔ. Τούτο σημαίνει ότι η άσκηση των ενδίκων μέσων της εφέσεως (και της αναιρέσεως) από έναν κοινωνό, σχετικώς προς την διανομή, επιφέρει αποτελέσματα και για τον ενυπόθηκο ή ενεχυρούχο δανειστή, με συνέπεια να θεωρείται από τον νόμο ότι τα άσκησε και αυτός, μολονότι αδράνησε, χωρίς να είναι απαραίτητο να στρέφονται και εναντίον του, αρκεί μόνον ο εν λόγω δανειστής να καλείται, με ποινή απαραδέκτου, στην αντίστοιχη δίκη (δευτεροβάθμια ή αναιρετική) στην οποία, αν δεν εμφανισθεί, θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από τους λοιπούς παριστάμενους διαδίκους (κοινωνούς) (βλ. ΟλΑΠ 20/1995 ΕλΔ 1995 1534, ΕΠειρ 58/2014 Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Στην προκειμένη περίπτωση, φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η υπ' αριθμ. εκθ. καταθ. 408/2010 έφεση των εναγομένων κατά της υπ' αριθμ. 130/2010 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, το οποίο δίκασε κατά την τακτική διαδικασία, επί αγωγής διανομής κοινού ακινήτου, της ενάγουσας - προσεπικαλούσας (στον πρώτο βαθμό) την τραπεζική εταιρεία υπό την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», ως ενυπόθηκη δανείστρια της μερίδας της ενάγουσας επί του κοινού ακινήτου, η οποία έτσι έγινε διάδικος στην σχετική δίκη. Εν όψει όμως του γεγονότος ότι δεν αποδεικνύεται η κλήτευση της ανωτέρω πρωτοδίκως προσεπικληθείσας διαδίκου (τραπεζικής εταιρείας), αφού τόσο οι νυν εκκαλούντες (εναγόμενοι), όσο και η νυν εφεσίβλητη (ενάγουσα) με επιμέλεια της οποίας επισπεύδεται η συζήτηση της εφέσεως, ουδόλως επικαλούνται και αποδεικνύουν ότι κάλεσαν την ως άνω προσεπικληθείσα Τράπεζα για να παραστεί στην προκείμενη (δευτεροβάθμια) δίκη και η τελευταία δεν εμφανίσθηκε στη συζήτηση της υποθέσεως, θα πρέπει, σύμφωνα με όσα εκτενώς εκτίθενται στην προηγούμενη νομική σκέψη, η συζήτηση της υπό κρίση υποθέσεως, να κηρυχθεί απαράδεκτη, και να διαταχθεί η κλήτευση αυτής για την μεταγενέστερη δικάσιμο που θα ορισθεί νομίμως.-

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη την συζήτηση της υπ' αριθμ. εκθ. καταθ. 1159/8.10.2010 εφέσεως κατά της υπ αριθμ. 130/2010 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηλείας.-

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την κλήτευση της πρωτοδίκως προσεπικληθείσας τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος» κατά την δικάσιμο που θα ορισθεί.-

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε στην Πάτρα στις 19 Δεκεμβρίου 2016 και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις  26 Ιανουαρίου 2017, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.-

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

"Συνταγματική επικαιρότητα ευρωπαϊκού τουριστικού δικαίου" [Αντώνιος Μανιάτης, Επιστημονικός Συνεργάτης ΤΕΙ Αθήνας, Δικηγόρος]

Τον Αύγουστο 2016 η γαλλική Δικαιοσύνη ανέστειλε προσωρινά την απαγόρευση της περιβολής με μπουρκίνι, η οποία είχε προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση με  εκδρομές μουσουλμάνων γυναικών από την Κυανή Ακτή στην ιταλική Ριβιέρα, η οποία πληττόταν από συστηματική παραβατικότητα κατασκήνωσης στις παραλίες. Πάντως, η Γαλλία έχει γίνει το πρώτο Κράτος που απαγορεύει την αμφίεση σε δημόσιους χώρους με ρούχα προορισμένα να αποκρύπτουν το πρόσωπο, σαν την μπούρκα, η χρήση της οποίας ερμηνεύεται ότι κατ’ αρχάς δεν απαγορεύεται στην ιταλική έννομη τάξη. Εξάλλου, στη Γαλλία διχογνωμίες έχει προκαλέσει το σχετικό με την προστασία των προσωπικών δεδομένων ζήτημα της υποχρέωσης των εργοδοτών να παρέχουν αντισταθμίσματα στους μισθωτούς, για το χρόνο ένδυσης και έκδυσης της στολής τους εφόσον αυτός δεν εξομοιώνεται με τον πραγματικό χρόνο εργασίας. Το Τουριστικό Δίκαιο όχι απλώς υπάρχει αλλά το ευρωπαϊκό αποτελεί συνισταμένη νομοθετικών συγκριτικών δεδομένων κυρίως των ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν μεγάλη παράδοση στην τουριστική ανάπτυξη, όπως η Γαλλία και η Ιταλία.

Διαβάστε την μελέτη εδώ

πηγή :   http://www.constitutionalism.gr/

Αποφάσεις Ολομέλειας Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος: Αιτήσεις ακυρώσεως κατά του ασφαλιστικού νόμου-Συναινετικά διαζύγια-POS

ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - Αθήνα, 4/2/2017

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ 4.2.2017

Η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, που συνεδρίασε το Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 2017 στα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, έλαβε τις παρακάτω αποφάσεις:

1. Ασφαλιστικό

α) Η Ολομέλεια των Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, στη συνεδρίαση της 4.2.2017, αποφάσισε να ασκηθεί από όλους τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας κατά των διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ασφαλιστικού νόμου, και συγκεκριμένα κατά των εξής διοικητικών πράξεων:

Α) της με αριθμ. 61502/3399/30-12-2016 Υπουργικής απόφασης για τον υπολογισμό της βάσης υπολογισμού ασφαλιστικών εισφορών αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών από 1-1-2017,

Β) της με αριθμ. 60298/1472/23-12-2016 Υπουργικής απόφασης για την προθεσμία καταβολής από 1-1-2017 των ασφαλιστικών εισφορών ασφαλισμένων, ελεύθερων επαγγελματιών κλπ. οι οποίοι έως την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016 υπάγονταν στην ασφάλιση του ΕΤΑΑ,

Γ) της υπ’ αριθ. 59522/2205/30-12-2016 (ΦΕΚ Β 4486) απόφασης της Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Κανονισμός Οικονομικής Οργάνωσης και Λογιστικής Λειτουργίας του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ)»,

Δ) της με αριθμ. Δ9/56379/14950/28-12-2016 Υπουργικής απόφασης για τον διορισμό Δ/ντή , Υποδ/ντων, Προέδρου και μελών στο Δ.Σ του ΕΦΚΑ.

Με τις αιτήσεις ακυρώσεως θα προβληθεί η αντισυνταγματικότητα του ασφαλιστικού νόμου ν. 4387/2016, σε ό,τι αφορά την εισφοροδοτική επιβάρυνση των δικηγόρων.

Στην σχετική ομάδα εργασίας που θα εκπονήσει το δικόγραφο της αιτήσεως ακυρώσεως συμμετέχουν ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Προέδρων των  Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και Πρόεδρος του ΔΣΑ, Βασίλης Αλεξανδρής, η  Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ιωαννίνων, Αναστασία Γιογλή, οι Καθηγητές Πανεπιστημίου και δικηγόροι, Φίλιππος Σπυρόπουλος, Ξενοφώντας Κοντιάδης,  Γιώργος Γεραπετρίτης, Πατρίνα Παπαρρηγόπουλου  καθώς και οι δικηγόροι Σωτήρης Αθανασίου, Αθηνά Πετρόγλου και Διονύσης Ρίζος.

Η Επιτροπή θα συντάξει παράλληλα υπόδειγμα ατομικών προσφυγών, που θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι συνάδελφοι.

β) Επειδή η τυχόν καταβολή ασφαλιστικών εισφορών χωρίς επιφύλαξη των ασφαλισμένων θα μπορούσε να εκληφθεί  ως σιωπηρή αποδοχή  της ασφαλιστικής οφειλής, έχει καταρτιστεί σχέδιο δήλωσης επιφύλαξης, η οποία πρέπει να κοινοποιείται προ της καταβολής, επί αποδείξει, στον ΕΦΚΑ .

Το περιεχόμενο της δηλώσεως έχει ως εξής:

«Προς τον Ε.Φ.Κ.Α.

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος, ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ, με ΑΜΚΑ …….…, δια της παρούσης δηλώνω ότι οι προκαταβολές ασφαλιστικών εισφορών, στις οποίες προβαίνω από 1.1.2017 και εφεξής, δια της παρακράτησης 20% επί των γραμματίων προείσπραξης των Δικηγορικών Συλλόγων, καθώς και οι μηνιαίες καταβολές ασφαλιστικών εισφορών, στις οποίες προβαίνω από 1.1.2017 και εφεξής, δυνάμει των ατομικών ειδοποιήσεων που μου κοινοποιούνται, γίνονται με τη ρητή επιφύλαξη ασκήσεως κάθε νομίμου δικαιώματός μου, και ιδίως της διοικητικής ή/και δικαστικής αμφισβήτησης και προσβολής όλων των σχετικών πράξεων, είτε προσωρινών, είτε οριστικών. Σε καμία περίπτωση η όποια καταβολή εκ μέρους μου, με οποιοδήποτε τρόπο και αν γίνεται, δεν συνιστά αναγνώριση χρέους ή αποδοχή των εκδοθεισών πράξεων και οφειλών.

Τόπος, Ημερομηνία

Ο Δηλών»

2. Συναινετικά Διαζύγια

Σε ό,τι αφορά την δημόσια δεδηλωμένη πρόθεση του Υπουργού Δικαιοσύνης να αφαιρέσει από την δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων την έκδοση των συναινετικών διαζυγίων η  Ολομέλεια των Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας δηλώνει την ομόθυμη και απερίφραστη αντίθεσή της στον ως άνω κυβερνητικό σχεδιασμό για τους ακόλουθους λόγους:

Παρά το γεγονός ότι προβλέπεται υποχρεωτική παράσταση δικηγόρων και επομένως δεν τίθεται θέμα αφαίρεσης δικηγορικής ύλης, η προωθούμενη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης τροποποίηση των διατάξεων για την έκδοση συναινετικού διαζυγίου, ώστε να εκδίδεται από τους συμβολαιογράφους, δημιουργεί τα εξής κρίσιμα νομικά ζητήματα:

1.    Δογματικά ο γάμος δεν είναι απλή σύμβαση. Πρόκειται για ιδιαίτερη σύμβαση, και για το λόγο αυτό η λύση του δεν μπορεί να είναι προσαρμοσμένη σε ένα απλώς συμβατικό πρότυπο.

2.     Η λύση του γάμου με συμβολαιογραφική πράξη καταλήγει σε σύγχυση και πλήρη  σύμπτωση του γάμου με το σύμφωνο συμβίωσης ετεροφύλων. Μάλιστα, το σύμφωνο συμβίωσης καθίσταται ελκυστικότερο διότι επιτρέπει την συμβατική ρύθμιση των συνεπειών,  ιδίως σε ό,τι αφορά τα αποκτήματα. Για το λόγο αυτό γεννάται ζήτημα συνταγματικότητας,  εν σχέσει προς το άρθρο 21 του Συντάγματος.

3.    Η συμβολαιογραφική λύση του γάμου δεν περιβάλλεται από τις εγγυήσεις της δικαστικής απόφασης, όπως η δημοσιότητα. Εξάλλου, ο αμιγής συμβατικός χαρακτήρας της λύσης  δίνει την ευκαιρία ύπαρξης και επίκλησης ελαττωμάτων της βούλησης, όπως η απειλή ή και η εικονικότητα,  η οποία δεν χωρεί ενώπιον δικαστηρίου.

4.    Αν εκδίδεται το συναινετικό διαζύγιο από συμβολαιογράφο, γεννάται ο κίνδυνος να μην αναγνωρίζεται αυτόματα από άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε. ενόψει των διατάξεων του Κανονισμού 2201/2003, στα άρθρα 1§ 1, 2 § 1, 3 § 1, 4, 21 § 1 και την αιτιολογική σκέψη 7 του οποίου αναφέρονται οι όροι «δικαστήριο» και «απόφαση».

5.    Η έκδοση συναινετικού διαζυγίου από συμβολαιογράφο, και όχι από Δικαστήριο, θέτει ζήτημα μη συμβατότητας με τα άρθρα 26 § 3, 94 § 1,2 και 96 § 1 του Συντάγματος

6.    Παραμένει αδιευκρίνιστη η δυνατότητα προσβολής της συμβολαιογραφικής πράξης όταν υπάρχουν ελαττώματα στη βούληση των συζύγων. Αντιθέτως, στην περίπτωση δικαστικής απόφασης είναι σαφές ότι μπορεί να ανατραπεί με την άσκηση έφεσης.

7.    Δεν είναι σαφές σε ποια αρχή και με ποια διαδικασία θα γίνεται παραίτηση από τα ένδικα μέσα και θα εκδίδεται πιστοποιητικό τελεσιδικίας ή αμετακλήτου ή πιστοποιητικό ότι λύθηκε ή ότι δεν λύθηκε ένας γάμος.

8.    Επισημαίνεται, τέλος, ότι η διεθνής τάση είναι η συγκρότηση ειδικών οικογενειακών δικαστηρίων με αρμοδιότητα για όλα τα θέματα της οικογένειας και όχι η αφαίρεση των οικογενειακών διαφορών από τα δικαστήρια.

Κατόπιν αυτών είναι εμφανές ότι τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας της προωθούμενης ρύθμισης, αντίθεσης με το ενωσιακό κεκτημένο ενώ, επιπροσθέτως, εγείρονται σοβαρά δικαιοπολιτικά, ουσιαστικά και διαδικαστικά ζητήματα, που δεν επιτρέπουν τη νομοθέτηση στην κατεύθυνση που εξαγγέλθηκε.