ΜΕφΝαυπλίου 333/17 : Αλληλόχρεος λογαριασμός - ΓΟΣ - Ακυρότητα. Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή - Έφεση. Διαταγή πληρωμής απο οφειλόμενο οριστικό κατάλοιπο ανοιχτού αλληλόχρεου λογαριασμού - Ανακοπή.

ΜΕφΝαυπλίου 333/17 : Αλληλόχρεος λογαριασμός - ΓΟΣ - Ακυρότητα. Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή - Έφεση.  Διαταγή πληρωμής απο οφειλόμενο οριστικό κατάλοιπο ανοιχτού αλληλόχρεου λογαριασμού - Ανακοπή.  Έφεση της εκκαλούσας Τράπεζας κατά της υπ' αρ. 80/14 αποφάσεως του ΜΠρΣπάρτης, με την οποία ακυρώθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής. Κρίθηκε ότι ο Γ.Ο.Σ. που προβλέπει, ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360  ημερών αντί 365  ημερών,  έχει ως  αποτέλεσμα τη  σημαντική διατάραξη  της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων εις βάρος του καταναλωτή δανειολήπτη και εγγυητή και, ως εκ τούτου, είναι παράνομος και άκυρος κατ’ άρθρο 2 παρ. 6 εδ. α' Ν. 2251/1994, ενώ προσκρούει και στην αρχή της διαφάνειας. Συνάγεται λοιπόν, ότι η  διαμόρφωση της οφειλής των εφεσίβλητων από την επίμαχη σύμβαση είναι, κατά ένα τουλάχιστον μέρος, αποτέλεσμα εφαρμογής παράνομης τακτικής. Επιπλέον, το ακριβές ύψος αυτής της παράνομης χρέωσης, στην προκείμενη περίπτωση, δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τους τηρούμενους λογαριασμούς και εγγραφές από την εκκαλούσα στα αποσπάσματα των λογαριασμών αυτών, με βάση τα οποία εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, διότι δεν προκύπτει από αυτά, ούτε το επιτόκιο υπολογισμού των συμβατικών τόκων, ούτε των τόκων υπερημερίας, με αποτέλεσμα η απαίτηση να καθίσταται ανεκκαθάριστη, κατά τη διάταξη του άρθρου 624 παρ. 1 ΚΠολΔ. Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

ΑΡΙΘΜΟΣ 333/2017

Αποτελούμενο από το Δικαστή Νικηφόρο Πρίντζη, Εφέτη και από τη Γραμματέα Ειρήνη Κορδώνη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στο Ναύπλιο στις 15 Φεβρουαρίου 2017, για να δικάσει την επόμενη υπόθεση μεταξύ:

Της εκκαλούσας: Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «...........ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «...................», που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε διά της πληρεξούσιας δικηγόρου της ΕΑ

Των εφεσίβλητων: 1) ……..και 3) …….. το γένος ………, κατοίκου ομοίως, οι οποίοι παραστάθηκαν διά του πληρεξουσίου δικηγόρου τους ΠΦ.

Οι εφεσίβλητοι με την από 13.6.2013 και υπ’ αρ. εκθ. καταθ. ανακ. …. ανακοπή τους προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Σπάρτης ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν.

Το ανωτέρω Δικαστήριο εξέδωσε την 80/2014 οριστική απόφαση του με την οποία δέχθηκε εν όλω την ανακοπή.

Την απόφαση αυτή προσέβαλε προς το Δικαστήριο αυτό η καθής η ανακοπή και ήδη εκκαλούσα με την από 16.11.2015 και υπ' αρ. εκθ. καταθ. …. έφεση της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε στο Δικαστήριο αυτό με την ….. πράξη του Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού, ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων κατέθεσαν έγγραφες προτάσεις, στις οποίες αναφέρθηκαν και ζήτησαν όσα αναφέρονται σε αυτές.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη υπ' αρ. εκθ. καταθ. ….. έφεση της εν όλω ηττηθείσας  πρωτοδίκως καθής η ανακοπή κατά της 80/21.3.2014 οριστικής  απόφασης  του   Μονομελούς  Πρωτοδικείου   Σπάρτης,   που εκδόθηκε κατ' αντιμωλίαν των διαδίκων και κατά την τακτική διαδικασία υπάγεται στη λειτουργική αρμοδιότητα του παρόντος δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου,  στο  οποίο  και  απευθύνεται,  δηλαδή  του   Μονομελούς Εφετείου Ναυπλίου, σύμφωνα με το (εφαρμοστέο κατ' άρθρο 72 παρ. 13 Ν. 3994/2011) νέο άρθρο 19 περ. α' ΚΠολΔ, όπως τούτο ισχύει μετά από την τροποποίηση του από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, αφού η έφεση αυτή ασκήθηκε, δηλαδή κατατέθηκε από την εκκαλούσα στη γραμματεία του εκδόντος την προσβαλλόμενη (εκκαλούμενη) απόφαση πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ήτοι του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης κατ^’ άρθρο 495 παρ. 1 και παρ. 2 ΚΠολΔ, μετά από τις 25.7.2011 και συγκεκριμένα στις 20.11.2015. Επίσης, η κρινόμενη υπ' αρ. εκθ. καταθ… έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως, εμπροθέσμως και εν γένει παραδεκτώς σύμφωνα με τα άρθρα 495 παρ. 1, παρ. 2 και παρ. 4 εδ. α' και γ' (όπως η παρ. 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 Ν. 4055/2012 που ισχύει για τις κατατιθέμενες από τις 2.4.2012 και εφεξής εφέσεις κατά τα άρθρα 113 Ν. 4055/2012 και 25 παρ. 2 ΕισΝΚΠολΔ), 511,513 παρ. 1 εδ. α' στ. β', 516 παρ. 1, 517 εδ. α', 518 παρ. 2 και 520 παρ. 1 ΚΠολΔ, επειδή α) κατά την (μεταγενέστερη της 2.4.2012) από 20.11.2015 άσκηση της ως άνω   εφέσεως   (κατάθεση   της   στη   Γραμματεία   του   Μονομελούς Πρωτοδικείου    Σπάρτης)    καταβλήθηκε    το    προσήκον    παράβολο, κατατεθέντος του υπ' αρ. …. διπλοτύπου στο Γραμματέα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης, όπως βεβαιώνει τούτος κάτω από το εφετήριο δικόγραφο, β) από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση στην εκκαλούσα (ή από αυτήν) της εκκαλούμενης απόφασης, ενώ εξάλλου δεν παρήλθε γι' αυτήν η καταχρηστική προθεσμία της τριετίας από τη δημοσίευση της απόφασης αυτής, σύμφωνα με το προμνησθέν άρθρο 518 παρ, 2 ΚΠολΔ (όπως τούτο ίσχυε πριν από το Ν. 4335/2015) και γ) από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει άλλος λόγος απαραδέκτου της ως άνω εφέσεως. Μόλις που χρειάζεται να σημειωθεί, ότι επί της κρινόμενης έφεσης εφαρμόζονται, σύμφωνα με τη ρητή μεταβατική διάταξη του άρθρου 1 άρθρου ένατου παρ. 2 του Ν. 4335/2015, τα (παλαιά) άρθρα 495 έως και 500 και 511 έως και 537 ΚΠολΔ, όπως τούτα ίσχυαν πριν από την τροποποίηση τους από το Ν. 4335/2015, γιατί η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε κατ' άρθρο 495 παρ. 1 και παρ. 2 ΚΠολΔ, ήτοι κατατέθηκε στη Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σπάρτης πριν από την 1.1.2016 και δη στις 26.7.2013 [Απαλαγάκη Συστηματική Παρουσίαση των Βασικών Τροποποιήσεων του ΚΠολΔ από το Ν. 4335/2015 (2016), σελ. 39 και 227]. Επομένως, η έφεση είναι παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ' ουσίαν, ήτοι ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

ΜονΠρΗρ 195/17 : ΔΕΗ - Διακοπή ρεύματος. Διαρκείς έννομες σχέσεις - Προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Το ζήτημα του παραδεκτού της αίτησης για απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησης και γενικώς παροχών κοινής ωφέλειας στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων ρύθμισης κατάστασης. Στο πλαίσιο διαρκούς έννομης σχέσης, δύναται να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η έννομη σχέση από την οποία απορρέουν διαρκείς παροχές, με τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, τουλάχιστον σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι "προσωρινές" παροχές έχουν περιορισμένη έκταση σε σύγκριση με εκείνες που θα κριθούν στο πλαίσιο της κύριας δίκης.

ΜονΠρΗρ 195/17 : ΔΕΗ - Διακοπή ρεύματος. Διαρκείς έννομες σχέσεις - Προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Το ζήτημα του παραδεκτού της αίτησης για απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησης και γενικώς παροχών κοινής ωφέλειας στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων ρύθμισης κατάστασης. Στο πλαίσιο διαρκούς έννομης σχέσης, δύναται να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η έννομη σχέση από την οποία απορρέουν διαρκείς παροχές, με τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, τουλάχιστον σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι "προσωρινές" παροχές έχουν περιορισμένη έκταση σε σύγκριση με εκείνες που θα κριθούν στο πλαίσιο της κύριας δίκης. Περίπτωση παράνομης επέμβασης σε μετρητή ρεύματος/ρευματοκλοπής - έκδοση εξ αυτού του λόγου έκτακτου λογαριασμού σε βάρος της αιτούσας, η οποία και δεν τον πλήρωσε - Διακοπή της σύνδεσης του ρεύματος. Δεν πιθανολογηθηκε ως βάσιμος ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι το ακίνητο ήταν μισθωμένο κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα. Κρίση ότι η ως άνω ρευματοκλοπή συνέβη πράγματι από υπαιτιότητα της αιτούσας και των συνιδιοκτητών του διαμερίσματος και δη από αμέλειά τους, οι οποίοι, αν και όφειλαν και μπορούσαν, δεν φρόντισαν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας του μετρητή του διαμερίσματος τους από τις παρεμβάσεις τρίτων, εφόσον αυτός όπως η αιτούσα ομολογεί ήταν σε εξωτερικό σημείο της οικοδομής και είχε πρόσβαση σε αυτόν ο οποιοσδήποτε. Απορρίπτει την αίτηση.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΑΡΙΘΜΟΣ 195/2017

Πρόεδρος: Μ. Σγουρού

[...] Η προσωρινή ρύθμιση κατάστασης δεν αποτελεί ασφαλιστικό μέτρο με προκαθορισμένο περιεχόμενο, αλλά το πλαίσιο για τη λήψη πρόσφορων μέτρων (πρβλ. 692 παρ. 1 ΚΠολΔ), με τα οποία ορισμένη κατάσταση (682 ΚΠολΔ) που έχει διαμορφωθεί ή τείνει να διαμορφωθεί στις έννομες σχέσεις των διαδίκων, αντιμετωπίζεται προσωρινά, ωσότου κριθούν οριστικά οι έννομες σχέσεις τους, ως προς τις οποίες έχει προκύψει έριδα και εφόσον υπάρχει άμεση και πιεστική ανάγκη (επείγουσα περίπτωση) να ενεργοποιηθούν ως τότε ή ανάλογα να αδρανοποιηθούν εν όλω ή εν μέρει, για να αποφευχθεί η δημιουργία αμετάκλητων ή δυσβάστακτων συνεπειών ως προς το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα της κύριας δίκης (βλ. Κράνη σε Ερμηνεία ΚΠολΔ Κεραμέα, Κονδύλη, Νίκα εκδ. 2000 άρθ. 731). Στη βάση, δηλαδή, της ρυθμιστέας κατάστασης πρέπει να υπάρχει ορισμένο δικαίωμα που προσβλήθηκε ή κινδυνεύει να προσβληθεί, ή έννομη σχέση του ουσιαστικού δικαίου, γι' αυτό δεν αποτελούν αντικείμενο ρύθμισης απλές πραγματικές καταστάσεις (βλ. Κράνη, ό.π. άρ. 682 αρ. 8).

Υπό την έννοια αυτή η προσωρινή ρύθμιση κατάστασης καλύπτεται από τα άρθρα 731 - 736 και έχει ευρύτερο περιεχόμενο από απλή εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος με μέτρα ρυθμιστικού χαρακτήρα, αφού μπορεί να αφορά και κάθε άλλου είδους ρύθμιση, με την οποία εξυπηρετούνται οι ανεπίδεκτες αναβολής έννομες σχέσεις των διαδίκων και παράλληλα εμπεδώνεται η δικαιική ειρήνη. Στο πλαίσιο αυτό το άρθ. 731 προβλέπει ως πρόσφορο ασφαλιστικό μέτρο με το οποίο εκδηλώνεται η ρυθμιστική επέμβαση του δικαστηρίου, την επιβολή υποχρέωσης για ενέργεια, παράλειψη ή ανοχή ορισμένης πράξης. Αντίθετα, καταδίκη σε δήλωση βούλησης (ενέργεια νομικής πράξης) δεν είναι επιτρεπτή με ασφαλιστικά μέτρα, αφού προϋποθέτει τελεσίδικη απόφαση στην κύρια διαγνωστική δίκη (949 ΚΠολΔ), ενώ οδηγεί και σε πλήρη ικανοποίηση του αντίστοιχου δικαιώματος (βλ. Κράνη ό.π άρθ. 731 αρ. 3). Αϊτών μπορεί να είναι οποιοσδήποτε ισχυρίζεται διατάραξη στις έννομες σχέσεις του με τον αντίδικό του. Η προβλεπόμενη στο άρ. 731 ΚΠολΔ πράξη πρέπει να τελεί σε αντιστοιχία με τη διατάραξη και τα όρια της ουσιαστικής αξίωσής του. Στην ουσία η ρύθμιση του άρ. 731 ΚΠολΔ αποτελεί προσωρινή επιδίκαση της αντίστοιχης αξίωσης προς ενέργεια, παράλειψη, ή ανοχή πράξης. Το είδος της διατάραξης στις έννομες σχέσεις των διαδίκων είναι αδιάφορο και μπορεί να προέρχεται από όλο το φάσμα των ουσιαστικών εννόμων σχέσεών τους, σε οποιοδήποτε κλάδο του δικαίου και αν εντάσσονται, αρκεί να υπάρχει δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων (βλ. Κράνη ό.π άρ. 683 αρ.1).

Αν η ασφαλιστέα αξίωση έχει ως αντικείμενο επαναλαμβανόμενες παροχές με μεγάλη χρονική διάρκεια, όταν δηλαδή η ασφαλιστέα αξίωση αφορά την απόλαυση αγαθών διαρκώς, στο πλαίσιο διαρκούς έννομης σχέσης, δύναται να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η έννομη σχέση από την οποία απορρέουν διαρκείς παροχές, με τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, τουλάχιστον σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι "προσωρινές" παροχές έχουν περιορισμένη έκταση σε σύγκριση με εκείνες που θα κριθούν στο πλαίσιο της κύριας δίκης. Στην κατηγορία αυτή θα πρέπει να υπαχθούν και οι παροχές που η εκπλήρωσή τους γίνεται περιοδικώς, περιλαμβάνουν πολλές στιγμιαίες πράξεις, οι οποίες όμως παρουσιάζουν μια ενότητα και συνέχεια κατά την εκτέλεσή (λειτουργία) τους και επιπλέον τα μέρη δεν ενδιαφέρονται μόνο για το αποτέλεσμα αλλά και για την ομαλή εκπλήρωση κατά τις ενδιάμεσες φάσεις (βλ. Στέλιος Σταματόπουλος, "Αρχές (όρια και μέτρο) των ασφαλιστικών μέτρων στην πράξη" Δ 2003, 816 επ.).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αξίωσης διαρκούς παροχής είναι από παροχή κοινής ωφελείας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κ.λπ.) (προμηθευτικές συμβάσεις) ή οι διαφορές που προκύπτουν από τη σύμβαση εργασίας και την άκυρη καταγγελία αυτής, ώστε να παρίσταται αναγκαία η προσωρινή επαναπρόσληψη αυτού (βλ. Σταματόπουλο, ό.π., σελ. 825).

Κατά μια άποψη, στην περίπτωση των προμηθευτικών συμβάσεων, εφόσον το αντικείμενο των ασφαλιστικών μέτρων είναι η προσωρινή απαγόρευση της διακοπής της κοινωφελούς παροχής (π.χ. ηλεκτροδότησης, υδροδότησης κ.λπ.), τότε ζητείται παραδεκτά η απαγόρευση διακοπής της στο πλαίσιο προσωρινών μέτρων ρύθμισης κατάστασης (βλ. σχετ. παρατηρήσεις Παν. Γιαννόπουλου σε ΕΠολΔ 2012, 491 υπό την ΜΠρΑγρ 441/2012 ΕΠολΔ 2012, 485, Κράνη σε Ερμηνεία ΚΠολΔ Κεραμέα, Κονδύλη, Νίκα εκδ. 2000 άρθ. 731/732 αρ. 5 in fine, Στ. Σταματόπουλος, ό.π., σελ. 826, Βαθρακοκοίλης Ασφαλιστικά Μέτρα εκδ. 2012 άρ. 731 - 732 αριθ. 232, ΜΠρΧαλκ 203/1991 Δ 1992, 223 με σημείωμα Σταματόπουλου, ΜΠρΚοζ 56/2009, ΜΠρΑθ 3745/2005 ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΑθ 9275/2005 Δ 2006,395), με επίκληση προεχόντως του διαρκούς χαρακτήρα της σύμβασης, του επιχειρήματος ότι σε ανάλογες περιπτώσεις δεν εγείρεται ζήτημα εξασφάλισης ή διατήρησης του ασφαλιστέου δικαιώματος, αλλά προσωρινής διατήρησης των συνθηκών εκείνων που υπήρχαν στη διαμορφωμένη κατά το χρόνο που επιχειρήθηκε η μεταβολή ή άλλη αλλοίωση της εριζόμενης έννομης σχέσης και την αποτροπή δημιουργίας ανεπανόρθωτης βλάβης καθ' όλο το χρονικό διάστημα, εωσότου κριθεί οριστικά το ασφαλιστέο δικαίωμα (ΜΠρΚοζ 56/2009 ΝΟΜΟΣ) και τέλος, ότι στις περιπτώσεις που ο πάροχος των κοινωφελών υπηρεσιών έχει δεσπόζουσα ή καθολική θέση στην αγορά, η απειλή διακοπής της παροχής των υπηρεσιών του λόγω μη ικανοποίησης των οικονομικών απαιτήσεών του, υπερβαίνει τα όρια της καλής πίστης και συνιστά καταχρηστική άσκηση δικαιώματος (ΜΠρΑγρ 441/2012 ΕΠολΔ 2012, 485, ΜΠρΑθ 3745/2005 ΝΟΜΟΣ).