ΜονΠρΘεσ 4995/17 : Πώληση ακινήτου - Προσύμφωνο - Ποινική ρήτρα. Εκτέλεση - Ανακοπή.

ΜονΠρΘεσ 4995/17 :  Πώληση ακινήτου - Προσύμφωνο - Ποινική ρήτρα. Εκτέλεση - Ανακοπή. Με την κρινόμενη ανακοπή  ζητείται  η ακύρωση  πρώτου εκτελεστού απογράφου του προσυμφώνου πώλησης ακινήτου και της επιταγής προς εκτέλεση, με την οποία επιτάσσεται να καταβάλει η ανακόπτουσα στην καθ' ης η ανακοπή το ποσό των 5.000.000,00 ευρώ ως απαίτηση απορρέουσα από κατάπτωση ποινικής ρήτρας βάσει του ως άνω προσυμφώνου. Η καθ' ης η ανακοπή επικαλείται ότι βάσει των συμφωνηθέντων στο προσύμφωνο κατέπεσε υπέρ αυτής ποινική ρήτρα λόγω της μη έκδοσης οικοδομικής άδειας για την ανέγερση κτίσματος στο προς πώληση ακίνητο κατά τη διάρκεια ισχύος του προσυμφώνου, από υπαιτιότητα της ανακόπτουσας αγοράστριας. Αποδείχθηκε όμως, ότι η μη έκδοση της απαιτούμενης οικοδομικής άδειας, η έκδοση της οποίας είχε τεθεί ως αίρεση που έπρεπε να είχε πληρωθεί ώστε να καταστεί δυνατή η κατάρτιση του οριστικού  συμβολαίου πώλησης, δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα της ανακόπτουσας, διότι, η  κύρωση  και  μεταγραφή της μεμονωμένης  πράξης εφαρμογής, έλαβε χώρα μόλις 5 ημέρες πριν την εκπνοή της δεκάμηνης συμφωνηθείσας μεταξύ των διαδίκων προθεσμίας, χωρίς η καθυστέρηση αυτή να συνδέεται με οποιαδήποτε υπαίτια συμπεριφορά της ανακόπτουσας, αφού αρμόδια για να κινήσει τις διαδικασίες ήταν η καθ' ης η ανακοπή και όχι η ανακόπτουσα. Δεκτή η ανακοπή.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ 4995/2017

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ελισάβετ Κούτρα, Πρωτοδίκη, που ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου της Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, και από τη Γραμματέα Ελένη Σπανουδάκη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 15 Φεβρουαρίου 2017, για να δικάσει την υπ' αριθμ. κατάθεσης …………… ανακοπή κατά επιταγής προς εκτέλεση.

ΑΝΑΚΟΠΤΟΥΣΑ; 1) Ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία "……………….", που εδρεύει στη ………….. Θεσσαλονίκης (…………..) με ΑΦΜ ………………. όπως νόμιμα εκπροσωπείται, που παραστάθηκε δια των πληρεξουσίων δικηγόρων της ΜΔ και ΙΚ, οι οποίοι κατέθεσαν προτάσεις,

ΚΑΘ' ΗΣ Η ΑΝΑΚΟΠΗ: Ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία "………………..ΕΤΑΙΡΙΑ" και το διακριτικό τίτλο …………… που εδρεύει στην ………… Αττικής (……………), με ΑΦΜ ………………, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο αυτής ………………, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της ΘΖ, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης ορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας,

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η ανακόπτουσα, με την κρινόμενη ανακοπή της, η οποία εισάγεται προς συζήτηση, ζητά, για τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους, την ακύρωση του υπ' αριθμ. …………… πρώτου εκτελεστού απογράφου του υπ' αριθμ. ……………. προσυμφώνου πώλησης ακινήτου του Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ……………. και της από …….-2016 επιταγής προς εκτέλεση κάτω από αντίγραφο του άνω πρώτου εκτελεστού απογράφου, με την οποία επιτάσσεται γα καταβάλει στην καθ' ης η ανακοπή το ποσό των 5.000.000,00 ευρώ ως απαίτηση απορρέουσα από κατάπτωση ποινικής ρήτρας βάσει του όρου 8 του άνω προσυμφώνου, πλέον τόκων επί του άνω κεφαλαίου ποσού 4.610.812,48 ευρώ και εξόδων για σύνταξη επιταγής ποσού 80,00 ευρώ, καθώς και κάθε μεταγενέστερης πράξης εκτέλεσης. Ζητά, τέλος, να καταδικαστεί η καθ' ης η ανακοπή στα δικαστικά της έξοδα.

Με το ανωτέρω περιεχόμενο η ανακοπή αρμοδίως καθ’ ύλην και κατά τόπον φέρεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου για να δικαστεί με την προκείμενη διαδικασία των περιουσιακών διαφορών των άρθρων 614 επ. ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα γενικά άρθρα των ειδικών διαδικασιών 591 επ. ΚΠολΔ, όπως τα άρθρα αυτά ισχύουν μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 4335/2015 (άρθρα 583, 584, 585, 933 παρ. 1 και 3 και 937 παρ. 3 ΚΠολΔ, όπως τα δύο τελευταία αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 1 άρθρο όγδοο παρ. 2 του Ν. 4335/2015 και έχουν εν προκειμένω εφαρμογή, λόγω της επίδοσης της επιταγής προς εκτέλεση μετά την 1-1-2016, ημερομηνία έναρξης ισχύος του άνω νόμου - βλ. άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 2, 3 Και 4 Ν. 4335/2015). Έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού δεν αποδεικνύεται ότι μετά την επίδοση της προσβαλλόμενης επιταγής έλαβε χώρα η σύνταξη έκθεσης κατάσχεσης και, επομένως, ασκήθηκε πριν την έναρξη της προθεσμίας ενέργειας των 45 ημερών του άρθρου 934 παρ. 1 περ. α' ΚΠολΔ, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο όγδοο παρ. 2 του Ν. 4335/2015 (βλ, σχετ., για το ότι αντιρρήσεις κατά των πράξεων της προδικασίας, όπως δηλαδή και της επιταγής προς πληρωμή, μπορούν παραδεκτώς να ασκηθούν και πριν από την ενέργεια της πρώτης μετά επιταγή πράξης εκτέλεσης, ήτοι τη σύνταξη έκθεσης κατάσχεσης προκειμένου περί εκτέλεσης  προς   ικανοποίηση  χρηματικών απαιτήσεων, ΕφΠατρ 445/2005 2005 ΝΟΜΟΣ, ΕφΚερκ 24/2002 ΝΟΜΟΣ, Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ, έκδοση 2000, άρθρο 934, αρ. 7). Το αίτημα για ακύρωση του υπ' αριθμ. ………. απογράφου του υπ' αριθμ. …………. προσυμφώνου πώλησης ακινήτου του Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης …………. είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο, καθόσον η έκδοση απογράφου δεν σηματοδοτεί την έναρξη της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, αλλά αποτελεί μόνο προπαρασκευαστική πράξη της (Π. Γέσιου-Φαλτσή Δίκαιο Αναγκαστικής Εκτελέσεως γενικό μέρος σ.333) και όχι αυτοτελή πράξη δυνάμενη να προσβληθεί με την ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ με την οποία προσβάλλονται μόνο πράξεις εκτέλεσης από την έναρξη της ως το πέρας της, ως πρώτη δε πράξη της εκτέλεσης ορίζεται ρητώς από τη διάταξη του άρθρου 924 ΚΠολΔ η (μεταγενέστερη της έκδοσης απογράφου) επίδοση επιταγής προς εκτέλεση. Επίσης το αίτημα περί ακύρωσης "κάθε μεταγενέστερης πράξης εκτέλεσης" είναι απορριπτέο ως αόριστο, αφού με αυτό δεν προσδιορίζονται συγκεκριμένες πράξεις εκτέλεσης των οποίων ζητείται η ακύρωση. Κατά τα λοιπά και συγκεκριμένα κατά το μέρος με το οποίο διώκεται η ακύρωση της από της από 16-12-2016 επιταγής προς εκτέλεση κάτω από αντίγραφο πρώτου εκτελεστού απογράφου του άνω προσυμφώνου η υπό κρίση ανακοπή πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της.

Κατά το άρθρο 404 AK o οφειλέτης μπορεί να υποσχεθεί στο δανειστή ως ποινή χρηματικό ποσό ή κάτι άλλο (ποινική ρήτρα), για την περίπτωση που δεν θα εκπλήρωνε ή που δεν θα εκπλήρωνε προσηκόντως την παροχή, κατά δε το άρθρο 405 παρ. 1 ιδίου Κώδικα ή ποινή καταπίπτει αν ο οφειλέτης αδυνατεί υπαίτια να εκπληρώσει την παροχή ή αν περιέλθει σε υπερημερία. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει, ότι ο οφειλέτης μπορεί να υποσχεθεί στο δανειστή, ως ποινή, χρηματικό ποσό για την περίπτωση που δεν θα εκπληρώσει ή δεν θα εκπληρώσει προσηκόντως την παροχή, η ποινή δε αυτή καταπίπτει, αν ο οφειλέτης αδυνατεί υπαίτια να εκπληρώσει την παροχή ή αν περιέλθει σε υπερημερία, ενώ η κατάπτωση της ποινής επέρχεται και αν ακόμη ο δανειστής δεν έχει υποστεί καμία ζημία (ΑΠ 224/2012 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 891/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1848/2007 ΕλλΔνη 48.1434, ΑΠ   1460/2005  ΕλλΔνη 47.184,  ΕφΑθ  1890/2003  ΕλλΔνη 45.250,  ΕφΑΘ 3264/2003 ΕλλΔνη 45.1508), οπότε υφίσταται εναντίον του οφειλέτη αγώγιμη αξίωση του δανειστή και κατά τις διακρίσεις των άρθρων 406 και 407 ΑΚ. Η γνήσια ως άνω ποινική ρήτρα, η οποία αποτελεί παρεπόμενη συμφωνία και μέσο πίεσης στην εξασφάλιση της εκπλήρωσης της κύριας ενοχής (ΑΠ 611/1998 ΕλλΔνη 40.141), που θεμελιώνει ενοχή η οποία τελεί ως άνω υπό την ιδιόρρυθμη (αρνητική) αίρεση της μη εκπλήρωσης ή της μη προσήκουσας εκπλήρωσης της παροχής που πηγάζει από την κύρια σύμβαση (ΕφΑθ 11643/1995 ΕλλΔνη 38.1620, ΕφΑθ 332/1994 ΕλλΔνη 36.1302), μπορεί να συμφωνηθεί και κατά την κατάρτιση προσυμφώνου που καταρτίζεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο, το οποίο, και με τις προϋποθέσεις του βέβαιου και εκκαθαρισμένου της απαίτησης σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 904 εδ. δ՝, 915, 916, 918 παρ. 4 και 924 ΚΠολΔ, μπορεί να αποτελέσει τίτλο εκτελεστό για την απαίτηση από την κατάπτωση της ποινικής ρήτρας (ΕφΑθ 1413/2008 ΕλλΔνη 49,926, ΕφΑθ 11643/1995 ΕλλΔνη 38.1620). Για την κατάπτωση της ποινής δεν αρκεί μόνο η όχληση του οφειλέτη ή η παρέλευση της συμφωνηθείσας δήλης ημέρας εκπλήρωσης,  αλλά απαιτείται  και  η υπερημερία του  οφειλέτη,  δηλαδή η καθυστέρηση  να  οφείλεται  σε υπαιτιότητα. Στον οφειλέτη απόκειται να ισχυρισθεί και αποδείξει ότι έχει εκπληρώσει την παροχή ή ότι η μη εκπλήρωση ή μη προσήκουσα εκπλήρωση της παροχής οφείλεται σε γεγονός, για το οποίο δεν έχει ευθύνη, αφού στην περίπτωση αυτή δεν περιέρχεται σε υπερημερία, η οποία αποτελεί προϋπόθεση της κατάπτωσης της ποινικής ρήτρας. Γεγονός για το οποίο δεν έχει  ευθύνη ο οφειλέτης είναι  κάθε  εύλογη αιτία,  λόγω  της  οποίας δικαιολογείται η μη εκπλήρωση ή η μη προσήκουσα εκπλήρωση της παροχής του  (βλ. ΑΠ  269/2012  ΝΟΜΟΣ, ΑΠ  352/2011   ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1489/2009 ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαμ 179/2011 ΝΟΜΟΣ). 

ΜονΠρΙωαν 142/17 : Δημοτικές επιχειρήσεις - Αποδοχές εργαζομένων - Μειώσεις - Ν.4093/12. Ασφαλιστικά μέτρα.

ΜονΠρΙωαν 142/17 : Δημοτικές επιχειρήσεις - Αποδοχές εργαζομένων - Μειώσεις - Ν.4093/12. Ασφαλιστικά μέτρα.  Με την υπ' αριθμ. 41/14 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, κρίθηκε ότι οι εργαζόμενοι στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης δεν υπάγονται στο ν. 4093/2012 και υποχρεώθηκε η αιτούσα να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους, με την καταβολή σε αυτούς των μηνιαίων αποδοχών τους όπως αυτές διαμορφώθηκαν την 31-12-2012. Η αιτούσα, όμως, εκθέτει ότι το νομοθετικό καθεστώς βάσει του οποίου εκδόθηκε η ανωτέρω απόφαση, άλλαξε με το νόμο 4354/2015, ο οποίος κατήργησε τις διατάξεις των νόμων 4024/2011 και 4093/2012 και υπήγαγε στις διατάξεις του τους υπαλλήλους των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης. Ζητά, λοιπόν, να ανακληθεί η υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση και να αρθεί το ασφαλιστικό μέτρο που είχε διαταχτεί με αυτήν. Κρίθηκε ότι η  αίτηση τυγχάνει απορριπτέα για το μεν - πριν την επικαλούμενη από αυτήν νομοθετική μεταβολή - διάστημα, επειδή κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αναδρομική ανάκληση του ασφαλιστικού μέτρου  (χωρίς μάλιστα ο νεότερος νόμος να έχει αναδρομική ισχύ), κάτι που απαγορεύεται, ενώ για το μετά τη νομοθετική μεταβολή διάστημα τυγχάνει απορριπτέα, επειδή ελλείπει το απαραίτητο έννομο συμφέρον της αιτούσας για την ανάκληση της απόφασης αυτής, καθώς δεν είναι απαραίτητη η ανάκληση του προσωρινού μέτρου για τον προσδιορισμό των αποδοχών των εργαζομένων βάσει του νεότερου νόμου, εάν πράγματι έχει λάβει χώρα η νομοθετική μεταβολή. Απορρίπτει την αίτηση.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ 142/2017

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Μάρθα Δήμου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε μετά από κλήρωση, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 3 Μαρτίου 2017, για να δικάσει τη με αριθμό κατάθεσης 387/2016 αίτηση, μεταξύ :

ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ : Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία «Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Ιωαννίνων» (Δ.Ε.Υ.Α.Ι.), που εδρεύει στα Ιωάννινα και εκπροσωπείται νόμιμα, που παραστάθηκε δια των πληρεξούσιων δικηγόρων του ΜΠ και ΙΚ.

ΤΩΝ ΚΑΘ' ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ : 1) Α………………. 2) ……………….. 161) Χ……………….., εργαζομένων της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Ιωαννίνων (Δ.Ε.ΥΑ.Ι.), απάντων κατοίκων Ιωαννίνων, που παραστάθηκαν δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους ΑΠ. ΜΤ και Η Π.

ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από τις διατάξεις των άρθρων 695 έως και 697 ΚΠολΔ προκύπτει ότι οι κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων εκδιδόμενες δικαστικές αποφάσεις έχουν προσωρινή ισχύ, δεν επηρεάζουν την κυρία δίκη και μπορεί να ανακληθούν είτε από το Δικαστήριο που τις έχει εκδώσει είτε από το Δικαστήριο της κυρίας δίκης. Κατά τη διάταξη του άρθρου 696 § 3 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο που διέταξε ασφαλιστικά μέτρα, έως τη συζήτηση της αγωγής που αφορά την κύρια υπόθεση, έχει δικαίωμα, με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον, να μεταρρυθμίσει ή ν' ανακαλέσει εν όλω ή εν μέρει την απόφαση του, εφόσον επήλθε μεταβολή των πραγμάτων που δικαιολογεί την ανάκληση ή μεταρρύθμιση της. Μεταβολή των πραγμάτων υπό την έννοια της προαναφερόμενης διάταξης υπάρχει όταν συνέβησαν κρίσιμα για την επανεκτίμηση της υποθέσεως πραγματικά περιστατικά που είτε έλαβαν χώρα μετά τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων είτε προϋπήρχαν, αλλά ήταν άγνωστα στον αιτούντα ή ήταν, μεν, γνωστά, όμως ανυπαίτια δεν προτάθηκαν, τα οποία αν είχαν τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου θα εμφάνιζαν διάφορη πραγματική κατάσταση και θ՝ απέληγαν σε διάφορη κρίση. Δεν συνιστά μεταβολή των πραγμάτων η ανακάλυψη νομικών ή ουσιαστικών σφαλμάτων της αποφάσεως ούτε η μεταβολή της νομολογίας ή η ύπαρξη νέων αποδεικτικών μέσων (εκτός αν αφορούν το κύρος των χρησιμοποιηθέντων στοιχείων), ενώ συνιστά μεταβολή η αλλαγή του νομοθετικού καθεστώτος που έχει άμεση ισχύ. (βλ. ΠΠρΑΘ 3695/2009 ΧρΙΔ 2010.203, όπου και περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία και Θεωρία Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα: "Ερμηνεία ΚΠολΔ", τόμος II, άρθρο 696, σελ. 1365-1366).

Στην προκειμένη περίπτωση, εκθέτει η αιτούσα ότι κατόπιν αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων των καθ' ων εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία έκρινε ότι οι εργαζόμενοι στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης δεν υπάγονται στις διατάξεις του ν. 4093/2012 και υποχρέωσε αυτήν (την αιτούσα) να αποδέχεται προσωρινά μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της τακτικής αγωγής τους τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους, με την καταβολή σε αυτούς των μηνιαίων αποδοχών τους όπως αυτές διαμορφώθηκαν την 31-12-2012, με απειλή σε βάρος της χρηματικής ποινής 150,00 ευρώ για κάθε παραβίαση της απόφασης. Ότι το νομοθετικό καθεστώς βάσει του οποίου εκδόθηκε η ανωτέρω απόφαση άλλαξε με το νόμο 4354/2015, ο οποίος κατήργησε τις διατάξεις των νόμων 4024/2011 και 4093/2012 και υπήγαγε στις διατάξεις του τους υπαλλήλους των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης. Με βάση τα ανωτέρω, ζητά, να ανακληθεί η υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ιωαννίνων (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και να αρθεί το ασφαλιστικό μέτρο που είχε διαταχτεί με αυτήν.

ΜονΠρΛαρ 234/16 : Εργατικό ατύχημα - Τραυματισμός - Ευθύνη εργαζομένου. Εργατικό ατύχημα - έννοια - αξιώσεις.

Εν προκειμένω, ο ενάγων εργαζόταν δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, στην εναγόμενη ανώνυμη εταιρία που διατηρεί επιχείρηση εκκόκισης βάμβακος, ως βοηθός εκκοκιστή, με αντικείμενο εργασίας το δέσιμο του βαμβακιού σε μπάλες με τη χρήση συρμάτων. Αποδείχθηκε ότι το επίδικο εργατικό ατύχημα και ο σοβαρός τραυματισμός του ενάγοντος, οφείλονται στην αποκλειστική υπαιτιότητα του ίδιου, ο οποίος δεν επέδειξε την, επιβαλλόμενη κατ' αντικειμενική κρίση, προσοχή και επιμέλεια, την οποία όφειλε από τις περιστάσεις ως εργάτης τεχνίτης. Ειδικότερα, από επιπολαιότητα και απερισκεψία, αγνοώντας τον κίνδυνο για τη σωματική του ακεραιότητα από την πιθανότητα επαφής των κάτω άκρων του με τον εν λειτουργία κοχλία, προέβη σε επικίνδυνη ενέργεια, μη προβλέποντας το επελθόν αποτέλεσμα, ενώ δεν θα έπρεπε να την επιχειρήσει αλλά να ακολουθήσει την προβλεπόμενη διαδικασία, την οποία γνώριζε. Εφόσον δεν αποδείχθηκε οποιαδήποτε αμελής συμπεριφορά της εναγομένης εργοδότριας εταιρίας και των νομίμων εκπροσωπών της, τελούσα σε αιτιώδη συνάφεια με το επίδικο ατύχημα, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ 234/2016

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από το Δικαστή Σταύρο Α. Κουκουγιάννη, Πρωτοδίκη, ο οποίος ορίστηκε από την Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Λάρισας Πρόεδρο Πρωτοδικών και από τη Γραμματέα Καλλιόπη Μπουζούκη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριο του, την 27 Οκτωβρίου 2016, για να δικάσει την αγωγή, με αντικείμενο διαφορά από εργατικό ατύχημα, μεταξύ:

Α. ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ - ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ :…………………, κατοίκου …………., ο οποίος παραστάθηκε με τις πληρεξούσιες δικηγόρους του ΣΓ και ΕΚυ (Δ.Σ. Λάρισας), συμπαρισταμένου του ασκουμένου δικηγόρου ΝΠ.

TΩΝ ΚΑΘ' ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ - ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……………….», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και εκπροσωπείται νόμιμα, 2) Ν., κατοίκου ………… Θεσσαλονίκης, 3) Ν. κατοίκου ………. Θεσσαλονίκης και 4) ……………, κατοίκου …………., που εκπροσωπήθηκαν από τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους Α Ν (Δ.Σ. Λάρισας) και ΕΜ (Δ.Σ, Θεσσαλονίκης).

Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού την αγωγή του με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ……….., η συζήτηση της οποίας ματαιώθηκε λόγω της διενέργειας των βουλευτικών εκλογών της 20.9.2015. Ήδη, με την κλήση του με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ……….. ο ενάγων φέρει και πάλι προς συζήτηση την αγωγή του με σκοπό όπως γίνει δεκτή αυτή, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για την 28.11.2015 και, μετά από αναβολές, για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας,

Β. ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ - ΠΡΟΣΕΠΙΚΑΛΟΥΣΑΣ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……….», η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και εκπροσωπείται νόμιμα, που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο τους ΑΝ (Δ.Σ. Λάρισας).

ΤΗΣ ΚΑΘ' ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ - ΠΡΟΣΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ -ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………», η οποία εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γ (Δ.Σ. Λάρισας).

Η προσεπικαλούσα - παρεμπιπτόντως ενάγουσα άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού την προσεπίκληση με την ενωμένη παρεμπίπτουσα αγωγή με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου …….., η συζήτηση της οποίας ματαιώθηκε λόγω της διενέργειας των βουλευτικών εκλογών της 20.9.2015. Ήδη. με την κλήση της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου …….. η προσεπικαλούσα - παρεμπιπτόντως ενάγουσα φέρει και πάλι προς συζήτηση την προσεπίκληση με την ενωμένη παρεμπίπτουσα αγωγή της με σκοπό όπως γίνει δεκτή αυτή, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για την 21η.1.2016 και, μετά από αναβολές, για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας.

ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους,

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Φέρονται για συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό η αγωγή αποζημίωσης από εργατικό ατύχημα με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ……. (με την κλήση με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ……..) και η προσεπίκληση δικονομικού εγγυητή με την ενωμένη παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ………. της πρώτης των εναγομένων της κύριας αγωγής κατά της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………» (με την κλήση με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ………), οι οποίες, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 31 παρ. 1, 246 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ, πρέπει να συνεκδικασθούν, γιατί έτσι διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης.

Κατά την έννοια των άρθρων 1, 2 και 3 του Ν. 551/1915 «Περί ευθύνης προς αποζημίωσιν των εξ ατυχημάτων εν τη εργασία παθόντων εργατών ή υπαλλήλων ...», όπως κωδικοποιήθηκε με το Β.Δ. της 24-7/25-8-1920 και διατηρήθηκε σε ισχύ με τη διάταξη του άρθρου 38 εδ. σ' ΕισΝΑΚ, ως ατύχημα από βίαιο συμβάν, που επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξ αφορμής αυτής σε εργάτη ή υπάλληλο των αναφερόμενων στο άρθρο 2 αυτού εργασιών ή επιχειρήσεων, θεωρείται κάθε βλάβη, η οποία είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, που δεν οφείλεται σε οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος και το οποίο δεν θα συνέβαινε χωρίς την εργασία και την εκτέλεση της, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις εκτέλεσης της. Ως ατύχημα που επήλθε εξ αφορμής της εργασίας θεωρείται, κατά την προαναφερθείσα διάταξη, και εκείνο που δεν αποτελεί μεν άμεση συνέπεια της εκτέλεσης της εργασίας, αλλά συνδέεται προς αυτή με σχέση αιτίου και αποτελέσματος, εκ του ότι λόγω της εργασίας, δημιουργήθηκαν οι ιδιαίτερες αυτές συνθήκες, που δεν θα υπήρχαν χωρίς την εργασία. Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος οφείλεται κατ^’ αρχήν η προβλεπόμενη από το άρθρο 3 ταυ ως άνω νόμου ειδική αποζημίωση για περιουσιακή ζημία, για την οποία η ευθύνη του εργοδότη είναι αντικειμενική, δηλαδή αυτός ευθύνεται σε καταβολή της αποζημίωσης ανεξάρτητα από την ύπαρξη πταίσματος του ή πταίσματος των προστηθέντων από αυτόν προσώπων, μπορεί δε κατ' εφαρμογή του άρθρου 16 παρ. 4 εδ. ας β' και γ’ του Ν. 551/1915 να μειωθεί, κατά την κρίση του δικαστηρίου, η αποζημίωση μέχρι το μισό της, μόνο όταν ο παθών επέδειξε την ειδική αμέλεια που συνίσταται στην από μέρους του αδικαιολόγητη παράβαση των διατάξεων νόμων, διαταγμάτων ή συναφών κανονισμών, που θέτουν τους όρους ασφάλειας στην εργασία και έχουν εκδοθεί από την αρμόδια αρχή ή τον κύριο της επιχείρησης, εφόσον στην τελευταία περίπτωση κυρώθηκαν από την αρχή. Πλήρη αποζημίωση κατά το κοινό δίκαιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 914, 922, 928 έως 932 ΑΚ, έχουν το δικαίωμα κατά το άρθρο 16 παρ. 1 του Ν. 551/1915 να ζητήσουν ο παθών από εργατικό ατύχημα και σε περίπτωση θανάτου του οι προσδιοριζόμενοι στο άρθρο 6 του Ν. 551/1915 συγγενείς του μόνο όταν το ατύχημα μπορεί να αποδοθεί σε δόλο του εργοδότη ή των προστηθέντων από αυτόν προσώπων ή όταν έγινε σε εργασία ή επιχείρηση στην οποία δεν τηρήθηκαν οι παραπάνω διατάξεις για τους όρους ασφάλειας και σε αιτιώδη μ^: αυτές συνάφεια.

Οι οδηγίες για τη συμπλήρωση δηλώσεων 2017 (φορολογικού έτους 2016)

Δόθηκε στη δημοσιότητα το βιβλιαράκι οδηγιών για τη συμπλήρωση των δηλώσεων φυσικών προσώπων του φορολογικού έτους 2016

Δείτε το ή κατεβάστε το απο εδώ 

Πηγή: Taxheaven 

ΣτΕ 29/2017 : "ΙΚΑ - Σύνταξη λόγω αναπηρίας - Προσφυγή κατά γνωματεύσεως της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής - Απαγόρευση χειροτέρευσης της θέσης του ασφαλισμένου"

Όταν η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή κρίνει επί προσφυγής ασφαλισμένου του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ κατά γνωματεύσεως της πρωτοβάθμιας επιτροπής δεν δύναται να καταστήσει χειρότερη τη θέση αυτού. Αν η δευτεροβάθμια υγειονομική επιτροπή κρίνει ότι η ιατρική αναπηρία του ασφαλισμένου πρέπει να προσδιορισθεί σε ποσοστό υψηλότερο εκείνου που προσδιόρισε η πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή, θα δεχθεί την προσφυγή και θα καθορίσει το κατά την κρίση της προσήκον ποσοστό της ιατρικής αναπηρίας του ασφαλισμένου. Αν όμως κρίνει ότι η εν λόγω αναπηρία θα έπρεπε να προσδιοριστεί στο αυτό ή και σε χειρότερο ποσοστό, θα απορρίψει την προσφυγή με συνέπεια να οριστικοποιηθεί το ποσοστό της αναπηρίας του ασφαλισμένου που προσδιορίστηκε από την πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή (Αντίθετη μειοψηφία).

Αριθμός 29/2017

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Α΄

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10 Οκτωβρίου 2016, με την εξής σύνθεση: Αν. Γκότσης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Α΄ Τμήματος, Σ. Μαρκάτης, Ο. Ζύγουρα, Τ. Κόμβου, Π. Μπραΐμη, Σύμβουλοι, Στ. Κτιστάκη, Χ. Χαραλαμπίδη, Πάρεδροι. Γραμματέας η Β. Ραφαηλάκη, Γραμματέας του Α΄ Τμήματος.

Για  να δικάσει την από 18 Νοεμβρίου 2010 αίτηση:

των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία: 1) «Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών» (Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ.), που εδρεύει στην Αθήνα (Αγ. Κωνσταντίνου 8), το οποίο παρέστη με τη δικηγόρο ΑΒ (Α.Μ. ..........), που τη διόρισε με πληρεξούσιο και 2) «Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών» (Ε.Τ.Ε.Α.Μ.) καθολικού διαδόχου του Ι.Κ.Α. - Τ.Ε.Α.Μ. και ήδη Ε.Τ.Ε.Α., το οποίο παρέστη με τη δικηγόρο ΘΑ (Α.Μ. ...........), που τη διόρισε με πληρεξούσιο,

κατά της ..., κατοίκου Ρόδου (...), η οποία δεν παρέστη.

Με την αίτηση αυτή τα αναιρεσείοντα Ν.Π.Δ.Δ. επιδιώκουν να αναιρεθεί η υπ’ αριθμ. 1212/2009 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Στ. Κτιστάκη.

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τις πληρεξούσιες των αναιρεσειόντων Ν.Π.Δ.Δ., οι οποίες ανέπτυξαν και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησαν να γίνει δεκτή η αίτηση.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι

Α φ ο ύ   μ ε λ έ τ η σ ε   τ α   σ χ ε τ ι κ ά  έ γ γ ρ α φ α      

Σ κ έ φ θ η κ ε   κ α τ ά   τ ο   Ν ό μ ο

1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία νομίμως ασκείται χωρίς την καταβολή παραβόλου, ζητείται η αναίρεση της 1212/2009 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς, με την οποία έγινε δεκτή έφεση της αναιρεσίβλητης, εξαφανίστηκε η 264/2006 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, ακολούθως έγινε δεκτή προσφυγή της ίδιας, ακυρώθηκαν οι 261 και 270/2004 αποφάσεις της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Ρόδου και υποχρεώθηκε το Ι.Κ.Α. να χορηγήσει στην αναιρεσίβλητη σύνταξη μερικής αναπηρίας, κύρια και επικουρική, για το χρονικό διάστημα από 6.6.2003 έως 30.6.2004.

2. Επειδή, η υπόθεση αυτή παραπέμφθηκε στην επταμελή σύνθεση του Α´ Τμήματος με την 236/2016 απόφαση του ίδιου Τμήματος, υπό πενταμελή σύνθεση, κατ’εφαρμογή του άρθρου 14 παρ. 5 του π.δ. 18/1989 (8 Α΄)

3. Επειδή, νομίμως συζητήθηκε η υπόθεση παρά τη μη παράσταση της αναιρεσίβλητης, εφόσον, όπως προκύπτει από την από 11.3.2016 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή ..., αντίγραφο της 236/2016 παραπεμπτικής αποφάσεως επιδόθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως στην αναιρεσίβλητη.

4. Επειδή, με την παρ. 4 εδ. α΄ του άρθρου 28 του α.ν. 1846/1951 (Α΄ 179), όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 1902/1990 (Α΄ 138), ορίζεται ότι ο ασφαλισμένος έχει δικαίωμα για σύνταξη λόγω αναπηρίας, αν έγινε ανάπηρος κατά την έννοια της παρ. 5 του άρθρου αυτού και πραγματοποίησε τον εκεί οριζόμενο αριθμό ημερών εργασίας. Στη δε παρ. 5 του ίδιου άρθρου 28 του α.ν. 1846/1951, όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 1902/1990, ορίζεται ότι ο ασφαλισμένος θεωρείται βαρέως ανάπηρος (εδ. α΄), απλώς ανάπηρος (εδ. β΄) ή μερικώς ανάπηρος (εδ. γ΄), αν λόγω παθήσεως ή βλάβης ή εξασθενήσεως σωματικής ή πνευματικής, της προβλεπόμενης στις διατάξεις αυτές, κατά ιατρική πρόβλεψη, διάρκειας, δεν μπορεί να κερδίζει από εργασία περισσότερο από το ένα πέμπτο (1/5), προκειμένου περί βαρείας αναπηρίας, από το ένα τρίτο (1/3), προκειμένου περί (απλής) αναπηρίας, ή από το ήμισυ (1/2) προκειμένου περί μερικής αναπηρίας, του ποσού, το οποίο συνήθως κερδίζει σωματικώς και πνευματικώς υγιής άνθρωπος της ίδιας μορφώσεως, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στην εν λόγω διάταξη. Περαιτέρω, στο εδάφιο ε΄ της ίδιας παραγράφου 5, όπως κατά τα ανωτέρω αντικαταστάθηκε, ορίσθηκε ότι για την αναπηρία του ασφαλισμένου από άποψη ιατρική γνωμοδοτούν οι αρμόδιες κατά τον κανονισμό ασφαλιστικής αρμοδιότητας υγειονομικές επιτροπές, οι οποίες, εκτός από τη διαπίστωση της φύσεως, των αιτίων, της εκτάσεως και της διάρκειας της σωματικής ή της πνευματικής παθήσεως του ασφαλισμένου, ερευνούν και την επίδραση αυτών στην καθολική ικανότητά του για άσκηση του συνήθους ή παρεμφερούς επαγγέλματός του ή την ανάκτηση της ικανότητας αυτής. Όπως συνάγεται από τις διατάξεις αυτές, το δικαίωμα προς λήψη συντάξεως λόγω αναπηρίας συναρτάται όχι προς αμιγώς αντικειμενικά κριτήρια σχετικά με τον ιατρικό καθορισμό ορισμένου ποσοστού ανικανότητας προς εργασία λόγω παθήσεως ή βλάβης ή εξασθενήσεως σωματικής ή πνευματικής, αλλά προς την εκ της αιτίας αυτής αδυναμία του ασφαλισμένου να κερδίζει τα προς βιοπορισμό αναγκαία μέσα. Η στάθμιση της αδυναμίας αυτής στηρίζεται σε υποκειμενικά κριτήρια, δηλαδή στην, σε συσχετισμό προς τη διαπιστωθείσα πάθηση, βλάβη ή εξασθένηση, ικανότητα αυτού για εργασία, δυνάμενη να αποφέρει τα αναλόγως προς τις διαβαθμίσεις της αναπηρίας κατώτατα ποσοστά προσόδου σε σχέση με την πρόσοδο υγιούς ανθρώπου, όπως αυτή προσδιορίζεται στις εν λόγω διατάξεις (ΣτΕ 2040/2009, 2678/2011, 122/2015). Ο κατά τα ανωτέρω προσδιορισμός της ασφαλιστικής αναπηρίας, με σκοπό τη χορήγηση συντάξεως λόγω αναπηρίας, ανατίθεται στα ασφαλιστικά όργανα του Ι.Κ.Α. και, σε περίπτωση αμφισβητήσεως, στα αρμόδια τακτικά διοικητικά δικαστήρια, τα οποία, επιλαμβανόμενα σχετικής προσφυγής, διαπιστώνουν το ποσοστό της ασφαλιστικής αναπηρίας, εκτιμώντας αιτιολογημένα, κατά τις διακρίσεις και υπό τις προϋποθέσεις του νόμου, την επίδραση της ιατρικώς διαπιστωθείσης αναπηρίας στην βιοποριστική ικανότητα του ασφαλισμένου (ΣτΕ 434/2008, 1344/2009, 3336/2012, πρβ. ΣτΕ 1057/2015).

ΜονΠρΑθ 60/17 : Επιμέλεια τέκνων - Διατροφή. Εναλλασόμενη κατοικία. Άσκηση γονικής μέριμνας.

ΜονΠρΑθ 60/17 : Επιμέλεια τέκνων - Διατροφή. Εναλλασόμενη κατοικία. Άσκηση γονικής μέριμνας. Το Δικαστήριο ενόψει και της θέλησης του ανηλίκου τέκνου, την οποία οφείλει να λάβει υπόψη του, κρίνει εν προκειμένω ότι η χρονική κατανομή της γονικής μέριμνας είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση. Η χρονική ήτοι εναλλασσόμενη άσκηση κατανομής της επιμέλειας εξασφαλίζει τη συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του παιδιού και ενισχύει τους δεσμούς του ανηλίκου με αμφότερους τους γονείς του. Επιδίκαση διατροφής στη μητέρα του ποσού των 250 ευρώ το μήνα μέχρι την τελεσιδικία της παρούσας απόφασης.

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ 60/2017

Πρόεδρος: Ιω. Βαλμαντώνης

Ι. Σύμφωνα, με το ισχύον νομικό πλαίσιο (άρθρο 1513 § 1 εδ. 2 και 3 ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 1514 ΑΚ), σε περίπτωση διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συμβίωσης, οι επιλογές του δικαστηρίου για την ανάθεση της άσκησης της γονικής μέριμνας (εκπροσώπηση, διαχείριση και επιμέλεια) των τέκνων γεννημένων σε γάμο είναι οι ακόλουθες τέσσερις: α) να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας σε ένα από τους γονείς, β) να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας και στους δυο γονείς από κοινού, γ) να κατανείμει λειτουργικά ή χρονικά την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων και δ) να την αναθέσει σε τρίτον (Αγαλλοπούλου σε Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ΑΚ, τ. VIII, 2003, σ. 172, αρ. 29∙ Μανωλεδάκη, Οικογενειακό Δίκαιο, τ. ΙΙ, 2012, σ. 324). Στον ελληνικό Αστικό Κώδικα, προβλέπεται η χρονική κατανομή ή εναλλασσόμενη άσκηση όλων των εκφάνσεων της γονικής μέριμνας. Επιφυλάξεις διατυπώθηκαν από την ελληνική θεωρία ως προς τη σκοπιμότητα αυτής της ρύθμισης, καθόσον η παράλληλη ύπαρξη δύο κέντρων ζωής θεωρείται ότι δημιουργεί στο τέκνο έλλειψη σταθερότητας και ανασφάλειας, που αναστατώνουν και απορρυθμίζουν τη ζωή του παιδιού. Επιπλέον προβλέπεται ότι θα δημιουργηθούν συνεχείς εντάσεις και τριβές μεταξύ των γονέων, καθόσον η εναλλασσόμενη ανατροφή απαιτεί μια πραγματική συνεργασία μεταξύ τους στις επιλογές και στη διαχείριση του ανηλίκου κατά τρόπο παραγωγικό (Παπαχρίστου, Αρμ 1985, 101-103).

Στο διεθνή χώρο, υποστηρίζεται σθεναρά ότι με την εναλλασσόμενη κατοικία, κατοχυρώνεται μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στους γονείς, στη φροντίδα και ανατροφή των τέκνων, προσφέροντας στον ανήλικο τη δυνατότητα να διαβιεί στην καθημερινή του ζωή τόσο με τον πατέρα όσο και τη μητέρα. Το παιδί έχει δύο λειτουργικά σπίτια, την πατρική και μητρική του κατοικία. Ενθαρρύνεται έτσι η ισόρροπη επαφή του παιδιού και με τους δύο γονείς. Επιπλέον σημειώνεται ότι η κοινωνία έχει αλλάξει, η γυναίκα λόγω της επαγγελματικής της απασχόλησης βρίσκεται πλέον σε δυσκολία να φροντίσει μόνη της τα τέκνα, ενώ η σχέση των πατέρων με τα τέκνα τους δεν είναι η ίδια με αυτή που επικρατούσε παλαιότερα. Επιπλέον έχει παρατηρηθεί ότι δύο σαββατοκύριακα εναλλάξ το μήνα, δεν επιτρέπουν στον γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο να ασκήσει μια πραγματική επιρροή στην ανατροφή των τέκνων του. Η θεματική δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε νομικό επίπεδο, αλλά πρέπει να συμπεριλάβει και τις επιστημονικές ανακαλύψεις στους τομείς της ιατρικής και της ψυχολογίας.

Επισημαίνεται ότι από τις νεότερες ιατρικές και ψυχολογικές έρευνες δεν προκύπτει κανένα αρνητικό αποτέλεσμα από την κοινή ανατροφή, που μοιράζεται ισομερώς μεταξύ δύο σπιτιών. Αντίθετα, η ύπαρξη της διπλής κατοικίας θεωρείται ευεργετική και απαραίτητη για την προστασία της ισόρροπης ανάπτυξης του παιδιού. Τα παιδιά που ζουν εναλλάξ και με τους δύο γονείς με ίση κατανομή του χρόνου, ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωή τους από εκείνα που υπάγονται σε άλλη ρύθμιση για χωρισμένες οικογένειες (Bjarnason/Arnarsson (2011), Joint physical custody and communication with parents: A cross – national study of children in 36 western countries, Journal of Comparative Family Studies, 42, σ. 871-890· Bauserman (2002), Child adjustment in joint-custody versus sole-custody arrangements: a meta analytic review, Journal of Family Psychology, 16, σ. 91-102).