ΜΠρΑθ 417/2017 : "Αναγκαστική εκτέλεση - Συμψηφισμός δικαστικής δαπάνης -Αμοιβή δικηγόρου"

Αμοιβή δικηγόρου του επισπεύδοντος εκτέλεση απόφασης, που συμψήφισε τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, για την σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση: 150 Ευρώ (αμοιβή + ΦΠΑ) ανά καθ’ ού η εκτέλεση.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

Αριθμός απόφασης 417/2017

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελούμενο από το Δικαστή Χρήστο Αλμπάνη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου του Πρωτοδικείου Αθηνών, και από τη Γραμματέα Γεωργία Σκαφιδά.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 4 Απριλίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Των ανακοπτόντων : 1) ... κατοίκου Αθηνών, ..., με ΑΦΜ: ..., και 2) της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας με την επωνυμία «...», που εδρεύει στην Αθήνα, ..., εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ ..., που εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο ΕΜ, κάτοικο ........, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

Tων καθών η ανακοπή : 1) της υπό εκκαθάριση τελούσης αστικής εταιρίας με την επωνυμία «...», που εδρεύει στην Αθήνα, εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) ... κατοίκου Χαλανδρίου, ..., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο ΠΣ, κάτοικο............, ο οποίος κατέθεσε προτάσεις

Οι ανακόπτοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 7-12-2016 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 88476/17221/2016 ανακοπή τους που προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, και γράφτηκε στο πινάκιο.

kατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ MEΛEΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣKEΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Οι ανακόπτοντες, με την κρινόμενη ανακοπή, και για τους αναφερόμενους σ' αυτήν λόγους, ζητούν την ακύρωση της από 8-11-2016 επιταγής για εκτέλεση πού γράφηκε κάτω από το αντίγραφο του απογράφου της με αριθμό 1378/2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος τους δυνάμει της ανωτέρω επιταγής. Η ανακοπή, που αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση από το παρόν Δικαστήριο, που είναι αρμόδιο καθ' ύλην και κατά τόπο (άρθρο 933§§ 1 και 3 ΚΠολΔ), για να συζητηθεί κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 937 αριθμ. 3 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το Ν. 4335/2015 και εφαρμόζεται εν προκειμένω καθώς η επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση διενεργήθηκε μετά την 1-1-2016), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 934 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το Ν. 4335/2015). Πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λόγων της.

Το άρθρο 72 του ν. 4194/2013 (Κώδικας Δικηγόρων) ορίζει: «Αμοιβή για σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση. 1. Για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση τίτλων εκτελεστών η αμοιβή του δικηγόρου ορίζεται στο σύνολο της δικαστικής δαπάνης, όπως αυτή επιδικάστηκε από το δικαστήριο», ήτοι η αμοιβή του δικηγόρου για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση ισούται με τη δικαστική δαπάνη που επιδικάστηκε από το δικαστήριο που εξέδωσε τον εκτελεστό τίτλο. Όμως σε περίπτωση που τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων συμψηφίστηκαν, στο σύνολό τους, αυτό δεν μπορεί να σημαίνει ότι στο στάδιο της εκτέλεσης ο πληρεξούσιος του επισπεύδοντος δεν μπορεί να αναζητήσει αμοιβή. Λαμβάνοντας υπόψη ότι χώρησε ολικός συμψηφισμός της δικαστικής δαπάνης, αυτό σημαίνει ότι το Δικαστήριο είχε υπόψη του συγκεκριμένη δαπάνη του εκεί ενάγοντος, την οποία συμψήφισε με συγκεκριμένη δαπάνη του εκεί εναγομένου, ήτοι ότι το επιδικαστέο στον ενάγοντα ποσό συμψηφίστηκε με το επιδικαστέο στον εναγόμενο ποσό, και όχι ότι δεν οφείλεται καμία αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του επισπεύδοντος για την εξώδικη απασχόλησή του για τη σύνταξη επιταγής προς εκτέλεση.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι ανακόπτοντες, με τον πρώτο λόγο της ανακοπής τους, ισχυρίζονται πως με την από 8-11-2016 επιταγή προς πληρωμή παρά πόδας αντιγράφου, εξ απογράφου της υπ' αριθμ. 1378/2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, παρά το νόμο επιτάσσονται να καταβάλλουν ο καθένας από αυτούς στην καθής το ποσό των 620 ευρώ για αμοιβή σύνταξη της εν λόγω επιταγής προς πληρωμή, καθόσον, όπως διατείνονται οι ανακόπτοντες εφόσον τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων συμψηφίστηκαν στο σύνολό τους με την προαναφερθείσα απόφαση, δε δικαιολογείται αμοιβή για τη σύνταξη της επιταγής προς εκτέλεση, και ότι σε κάθε περίπτωση αυτή είναι υπέρμετρη. Με το περιεχόμενο αυτό ο λόγος της ανακοπής, κατά το πρώτο σκέλος του είναι απορριπτέος ως νομικά αβάσιμος σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στην ανωτέρω νομικη σκέψη, καθόσον ο συμψηφισμός των δικαστικών εξόδων από το Δικαστήριο αφορά στα έξοδα που έγιναν από τους διαδίκους στα πλαίσια της συγκεκριμένης δίκης και μόνον. Κατά το δεύτερο σκέλος του είναι νόμιμος και ουσιαστικά βάσιμος καθώς η αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου του επισπεύδοντος για σύνταξη της επιταγής προς εκτέλεση, λαμβανομένου του χρόνου απασχόλησης που απαιτήθηκε και του ότι δεν είχε ιδιαίτερη δυσχέρεια στη σύνταξή της, ανέρχεται στο εύλογο ποσό των 300,00 ευρώ, συνυπολογιζομένου του αναλογούντος ΦΠΑ, και όχι σε αυτό των 1.240,00 που επιτάχθηκαν να καταβάλλουν. Επομένως, πρέπει ο σχετικός λόγος της ανακοπής να γίνει μερικά δεκτός. Περαιτέρω, ο πληρεξούσιος δικηγόρος των καθών με δήλωσή του που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και με τις προτάσεις του που κατατέθηκαν εμπρόθεσμα παραιτήθηκε από τα κονδύλια της επιταγής που αφορούσαν έξοδα αντιγράφου και αντιγραφικά δικαιώματα οπότε στο σχετικό κονδύλι, το οποίο προσβάλλεται από τους ανακόπτοντες με το δεύτερο λόγο της ανακοπής παραμένουν μόνο τα έξοδα επίδοσης ποσού 43,40 ευρώ, για κάθε ανακόπτοντα, τα οποία και δεν αμφισβητούνται. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω πρέπει να γίνει μερικά δεκτή η ανακοπή και να ακυρωθεί η από 8-11-2016 επιταγή προς πληρωμή για το πέραν των εκατόν ενενήντα τριών ευρώ και σαράντα λεπτών (193,40). Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να συμψηφισθούν, στο σύνολό τους, διότι η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (179 τελ. εδαφ. ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΌΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται εν μέρει την ανακοπή.

Aκυρώνει κατά ένα μέρος την από 8-11-2016 επιταγή προς πληρωμή που γράφηκε κάτω από το αντίγραφο του απογράφου της με αριθμό 1378/2016 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, και συγκεκριμένα για το πέραν των εκατον ενενήντα τριών ευρώ και σαράντα λεπτών (193,40) ποσό, από τον καθένα των ανακοπτόντων.

Συμψηφίζει, στο σύνολό τους, τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα στις 25 Μαϊου 2017.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                  Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

ΕφΘεσ 1219/17: Επαγγελματική μίσθωση - Καταγγελία - Κακή χρήση - Έννοια συμφωνημένης χρήσης.

ΕφΘεσ 1219/17:  Επαγγελματική μίσθωση - Καταγγελία  - Κακή χρήση - Έννοια συμφωνημένης χρήσης.  Λειτουργία ψητοπωλείου - συστήματα εξαερισμού - επισκευαστικές εργασίες. Αποδείχθηκε ότι η επιχείρηση στο ισόγειο κατάστημα τις οικοδομής, έκανε απρόσκοπτη, χωρίς εναντίωση, χρήση. Επίσης, καταδεικνύεται πλήρως, ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις και τα αποτέλεσμα της καταγγελίας της μισθωτικής σχέσης του άρθρου 594 ΑΚ, για κακή χρήση του μίσθιου. Η ενάγουσα αποδέχθηκε τη λειτουργία, στο μίσθιο κατάστημα, εμπορικής επιχείρησης ψητοπωλείου, με το απαγωγικό σύστημα εξαερισμού -που έγινε, μετά από προηγούμενη σύμφωνη γνώμη της -και όφειλε να προβεί στις αναγκαίες πράξεις, με τις οποίες επρόκειτο να εξασφαλισθεί η συμφωνημένη χρήση του μισθίου. Ο εναγόμενος από την άλλη πλευρά κατήγγειλε τη μίσθωση, καθώς θεώρησε, ότι η εξακολούθηση της μίσθωσης κατέστη δυσβάστακτη για αυτόν και έγινε ασύμφορη πλέον η λειτουργία του καταστήματος. Η αγωγή της εκμισθώτριας έπρεπε να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, όπως και  θα έπρεπε να απορριφθεί και η ασκηθείσα ανταγωγή αυτής, που ζητούσε την καταβολή αποζημιώσεως, εκ μέρους του μισθωτή, εξαιτίας της πρόωρης, με αποκλειστική υπαιτιότητα του, λύσης της μίσθωσης. Απορρίπτει την έφεση

ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΜΗΜΑ Γ'

ΑΡΙΘΜΟΣ 1219/2017

Αποτελούμενο από την Δικαστή Δήμητρα Σίσκου, Εφέτη, που όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διοίκησης του Εφετείου Θεσσαλονίκης και από τη Γραμματέα Χαραλαμπία Στάθη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την 3η Απριλίου 2017, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ - ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ - ΑΝΤΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Ά……… συζύγου Νικολάου …………, το γένος …………, κατοίκου Θεσσαλονίκης, που παραστάθηκε διά της πληρεξούσιας της δικηγόρου Θεσσαλονίκης ΚΚΑ (AM ……), η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ - ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ - ΑΝΤΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ……… του ….. κατοίκου Θεσσαλονίκης, που παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου Θεσσαλονίκης ΑΓ (AM …….), η οποία κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

Η εκκαλούσα ……… άσκησε, κατά του εφεσίβλητου, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, την από 18-2-2013 και με α/α κατάθεσης ……. αγωγή και ζήτησε να γίνει δεκτή.

Επίσης ο εφεσίβλητος ………. άσκησε κατά της εκκαλούσας, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, την από 25-9-2012 και με α/α κατάθεσης …….αγωγή και ζήτησε να γίνει δεκτή. Η εκκαλούσα άσκησε ανταγωγή με προφορική δήλωση ενώπιον του προαναφερόμενου Δικαστηρίου, ως και με τις προτάσεις της (άρθρα 268 §§1,3, 4, 699 §1 ΚΠολΔ).

Το Δικαστήριο εκείνο, συνεκδικάζοντας τις ανωτέρω αγωγές με την ανταγωγή, εξέδωσε την υπ' αριθμ. 11334/2014 εν μέρει οριστική του απόφαση, με την οποία απέρριψε την με α/α κατάθεσης …… αγωγή και ανταγωγή της εκκαλούσας ενάγουσας - αντενάγουσας και ανέβαλλε κατά τα λοιπά την έκδοση οριστικής του απόφασης, επί της με α/α κατάθεσης ……… αγωγής του εφεσίβλητου, διατάσσοντας τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης.

Κατά των οριστικών διατάξεων της απόφασης αυτής, η ενάγουσα -αντενάγουσα άσκησε, στο Δικαστήριο που την εξέδωσε, απευθυνόμενη στο παρόν, την ένδικη από 12-5-2015 και με αύξ. αριθ. έκθ. κατάθ. ……. έφεση της, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη γραμματεία του παρόντος με αριθ. έκθεσης κατάθεσης …….. Για τη συζήτηση δε αυτής, που γράφτηκε νόμιμα με τη σειρά της στο σχετικό πινάκιο, ορίσθηκε δικάσιμος η 28η-3-2016 και κατόπιν αναβολής, αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως πιο πάνω σημειώνεται και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ

Από τη διάταξη του άρθρου 513 παρ. 1 στοιχ. β' εδαφ. α' του ΚΠολΔ, κατά την οποία έφεση επιτρέπεται μόνον, κατά των οριστικών αποφάσεων του πρώτου βαθμού, οι οποίες περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνον τη δίκη, για την αγωγή ή ανταγωγή, σε συνδυασμό δε, με τις διατάξεις των άρθρων 308 και 309 του ιδίου Κώδικα, συνάγεται, ότι οριστικές αποφάσεις είναι εκείνες που δέχονται ή απορρίπτουν ολικά ή μερικά το αίτημα παροχής έννομης προστασίας και οι οποίες περιέχουν διάγνωση, ως προς όλα τα επίπεδα της δικαστικής κρίσεως και απεκδύουν το δικαστήριο από κάθε περαιτέρω εξουσία σε σχέση με το εν λόγω αίτημα, που αφορά το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο, έτσι ώστε να μην είναι πλέον δυνατή η ανάκληση τους (άρθρο 309 εδ. α' του ΚΠολΔ). Το αποτέλεσμα αυτό διατυπώνεται με σχετική διάταξη στο διατακτικό, το οποίο αποτελεί την ουσία της απόφασης και περιέχει τη θέληση και διαταγή του δικαστηρίου ή και στο σκεπτικό, αλλά ρητώς και σαφώς (βλ. АЛ 300/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 240/2002 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑαρ 644/2010 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 337/2010 ΕΠολΔ 2010 851, ΕφΧΙατρ 84/2009 ΑΧΑΝΟΜ 2010 563, ΕφΑθ 6264/2007 ΕλλΔνη 2008 562). Περαιτέρω, ενόψει του ότι στην αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, έννομη προστασία μπορεί να ζητηθεί μόνο με αγωγή (κύρια η παρεμπίπτουσα), ανταγωγή, κύρια ή πρόσθετη παρέμβαση, ανακοπή και προσεπίκληση, οριστική είναι η απόφαση, που δέχεται ή απορρίπτει στο σύνολο του ή κατά ένα μέρος, κάποιο από τα ένδικα αυτά βοηθήματα (βλ. ΕφΠειρ 262/2014 Δ/νη 2015/765, ΕφΑθ 410/2008 ΕλλΔνη 2008 828, Δ. Κονδύλη «Το Δεδικασμένο» εκδ. 2η παρ. 9 αρ.1 σελ. 132). Εκ τούτων συνάγεται, ότι αν, από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, συνεκδικάσθηκαν περισσότερες αγωγές, που είχαν σωρευθεί στο ίδιο ή άλλο δικόγραφο προς εξοικονόμηση δαπανών και χρόνου και στη μια από αυτές εκδόθηκε οριστική απόφαση, ενώ ως προς την άλλη ή άλλες αγωγές εκδόθηκε μη οριστική απόφαση, υπόκειται αυτοτελώς σε έφεση και πριν να εκδοθεί οριστική απόφαση, ως προς τις άλλες αγωγές, που συνεκδικάσθηκαν, διότι τέτοια απόφαση αποτελεί στην ουσία άλλη, κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης του άρθρου 513 ΚΠολΔ, δίκη σε σχέση μ' αυτήν, που εκκρεμεί και δεν περατώθηκε ακόμη, ως προς τις υπόλοιπες συνεκδικασθείσες αγωγές (βλ. ΑΠ 99/2008 ΕλλΔνη 49,1434, ΑΠ 1320/1992 ΕλλΔνη 35, ΕφΔωδ 40720/2013 ΝΟΜΟΣ).

Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη έφεση (αρ. καταθ. ………) στρέφεται κατά της με αριθμό 11334/2014 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία επιλύσεως των μισθωτικών διαφορών (άρθρα 647 επ. ΚΠολΔ), επί των εισαχθεισών ενώπιον του αγωγών, καθώς και της, με τις προτάσεις, ασκηθείσας ανταγωγής. Με την εκκαλούμενη απόφαση (υπ' αρ. 11334/2014), αφού συνεκδικάσθηκαν οι προαναφερθείσες α] από ……. (αρ. έκθ. κατάθ. ………) β] από ….. (αρ. έκθ. κατάθ. …….) αγωγές και γ] η ασκηθείσα, με τις από 30-9-2013 προτάσεις, ανταγωγή, απορρίφθηκαν ως ουσιαστικά αβάσιμες η δεύτερη αγωγή και η ανταγωγή και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της ως άνω πρώτης αγωγής. Με την κρινόμενη έφεση η εκκαλούσα ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς τις διατάξεις της, με τις οποίες απορρίφθηκαν η εν λόγω αγωγή και ανταγωγή της. Σύμφωνα επομένως και με τις προεκτεθείσες στην αρχή νομικές σκέψεις και εφόσον σαφώς προκύπτει, ότι οι παραπάνω υπό κρίση αγωγές και ανταγωγή δεν έχουν μεταξύ τους σχέση προδικαστικότητας, παραδεκτώς ασκείται έφεση, κατά της προαναφερθείσας υπ'αριθμ. 11334/2014 απόφασης, κατά το μέρος, που έκρινε οριστικά, η οποία είναι εμπρόθεσμη, αφού γίνεται, πριν από την επίδοση της εκκαλουμένης και δεν γίνεται επίκληση, ούτε αποδεικνύεται επίδοση αυτής (άρθρα 495, 518 παρ. 2 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ). Επομένως είναι τυπικά δεκτή και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (αρθρ. 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων.

Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης ασκήθηκαν οι εξής αγωγές: Α] Η ενάγουσα (ήδη εκκαλούσα) με την από ……… (αρ. έκθ. κατάθ. ………) αγωγή της, ισχυρίσθηκε ότι, με το από 10-10-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης, που νόμιμα θεωρήθηκε από την αρμόδια ……. ΔΟΥ Θεσσαλονίκης, ο δικαιοπάροχος της - πατέρας της……….. εκμίσθωσε προς τον εναγόμενο και ήδη εφεσίβλητο το περιγραφόμενο στην αγωγή ισόγειο ακίνητο, που βρίσκεται στην, επί της οδού ……….., τριώροφη οικοδομή και ανήκε, κατ' επικαρπία στον εκμισθωτή - δικαιοπάροχο της και κατά ψηλή κυριότητα στην ίδια, η οποία υπεισήλθε στη θέση του, ως εκμισθώτρια, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί αυτό, ως κατάστημα παραγωγής και διανομής διαφόρων ειδών διατροφής, όπως σάντουιτς και άλλων εδεσμάτων. Ότι η διάρκεια της μίσθωσης ορίσθηκε τριετής, αρχομένη από 10-10-2010 έως 31-10-2013 και το μίσθωμα ορίσθηκε σε 1.800 ευρώ μηνιαίως, καταβλητέο την 1η εβδομάδα κάθε μήνα, πλέον του τέλους χαρτοσήμου κλπ σε ποσοστό 3,6% επί του μισθώματος. Ότι, από τις 10-10-2010, που παραδόθηκε το μίσθιο στον εναγόμενο μισθωτή και αυτός το παρέλαβε και μέχρι την 31-8-2012, έκανε ακώλυτη χρήση αυτού, όπως προέβλεπε το μισθωτήριο, εκτός της, εξ αρχής εκ μέρους του, παράβασης του όρου 4 του μισθωτηρίου, αφού αυτός χρησιμοποίησε εξαρχής αποκλειστικά το μίσθιο, ως οβελιστήριο - ψητοπωλείο και μάλιστα ειδικά, για παρασκευάσματα από κοτόπουλα. Ότι έγιναν αλλεπάλληλες μειώσεις του μισθώματος και από 1-8-2011 το μίσθωμα μειώθηκε στο ποσό των 1.600 ευρώ μηνιαίως και από 1-9-2011 στο ποσό των 1.500 ευρώ μηνιαίως. Ότι ζητήθηκε από τον εναγόμενο νέα μείωση του μισθώματος στο ποσό των 1.000 ευρώ, την οποία η ίδια αρνήθηκε, ως και ότι καθυστερούσε από δυστροπία να της καταβάλει τα μισθώματα των μηνών Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου 2012, ποσού 1.500 ευρώ το μήνα, πλέον τέλους χαρτοσήμου 3,6%, ήτοι 1.554 ευρώ μηνιαίως και συνολικά 4.662 ευρώ (1.554 ευρώ Χ 3 μήνες).

ΠΠρΒέροιας 15/2017 : Λύση αφανούς εταιρίας - Κατάλοιπο από λογοδοσία από αφανή εταιρία - Αοριστία αγωγής καταβολής ορισμένου ελλείμματος -Αξιώσεις αφανούς εταίρου

Απόρριψη αγωγής με αίτημα την καταβολή του καταλοίπου λογαριασμού από αφανή εταιρία. Αν η αγωγή θεμελιώνεται στο άρθρο 473 α΄ εδαφ. ΚΠολΔ είναι μη νόμιμη, καθώς το εν λόγω αίτημα θα έπρεπε είτε να αποτελέσει αντικείμενο παρεμπίπτουσας αγωγής, είτε να σωρευτεί εξαρχής με την ήδη ασκηθείσα αγωγή λογοδοσίας. Αν θεωρηθεί ότι ο ενάγων υποβάλλει αίτημα καταβολής ορισμένου ελλείμματος κατά τη διάταξη του άρθρου 473 ΚΠολΔ, τότε η αγωγή τυγχάνει απαράδεκτη λόγω αοριστίας επειδή, για την καταβολή του ελλείμματος θα πρέπει να διατυπώνεται συγκεκριμένο αίτημα και να εκτίθενται και συγκεκριμένα πραγματικά γεγονότα που να δικαιολογούν την επιδίκασή του. Απαράδεκτο λόγω αοριστίας κύριας αγωγής στην οποία ο ενάγων αρκέστηκε στην αναφορά του εικαζόμενου συνόλου των ακαθάριστων εσόδων της επιχείρησης και ουσιαστικά ταυτίζει την αξίωσή του για το εικαζόμενο έλλειμμα, που προκύπτει στην περίπτωση που δεν κατατίθεται λογαριασμός, με τις εικαζόμενες εισπράξεις της επιχείρησης. Ο ενάγων για τη θεμελίωση του αιτήματός του δεν εκθέτει τα πραγματικά εκείνα περιστατικά που δικαιολογούν την επιδίκαση του αιτηθέντος ποσού, διότι δεν αναφέρει τον τρόπο κατά τον οποίο προέκυψε το επικαλούμενο έλλειμμα. Λύση αφανούς εταιρίας δεν απαιτείται να επακολουθήσει στάδιο εκκαθάρισης, αφού δεν υπάρχει εταιρική περιουσία, εκτός εάν συμφωνήθηκε το αντίθετο μεταξύ των συνεταίρων ή κριθεί αναγκαίο από το δικαστήριο. Αξίωση του αφανούς εταίρου κατά του εμφανούς προς απόδοση της ανηκούσης σε αυτόν μερίδας επί των εταιρικών κερδών καθώς και της εισφοράς του. Αξίωση εισφορών σε χρήματα. Αξίωση κατά του διαχειριστή απόδοσης αυτών από το προϊόν της εκκαθάρισης των λογαριασμών που τυχόν θα απομείνει. Διάθεση του χρηματικού ποσού για την αγορά περιουσιακών αντικειμένων. Τα περιουσιακά αυτά αντικείμενα αποτελούν στοιχεία προς διανομή. Αποδίδονται στον αφανή εταίρο, είτε αυτούσια κατ’ αναλογία προς την εταιρική μερίδα συμμετοχής του, είτε με την καταβολή ανάλογου μέρους της αξίας τους ή του τιμήματος που επιτεύχθηκε κατά περίπτωση. Διάθεση εισφοράς για την αγορά εξοπλισμού της εταιρίας. Για την νομική θεμελίωση της αγωγής με την οποία ζητείται η απόδοση της χρηματικής εισφοράς αυτούσιας ή της αξίας των κινητών που αγοράσθηκαν με αυτήν πρέπει να εκτίθεται στο δικόγραφο αυτής ότι, είτε ο εξοπλισμός δεν σώζεται κατά την άσκηση της αγωγής, είτε έχει ρευστοποιηθεί, είτε ότι ο εναγόμενος «διαχειριστής» εκδήλωσε την πρόθεση να κρατήσει για λογαριασμό του τον εξοπλισμό.

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 15ΤΠ/2017

(Αριθμός κατάθεσης αγωγής 82/ΤΠ/30-9-2015)

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τους Δικαστές Γεώργιο Μιχαλόπουλο, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Αλεξάνδρα Πάκα, Πρωτοδίκη, Πηνελόπη Κεχαγιόγλου Πρωτοδίκη - Εισηγήτρια, και τη Γραμματέα Μαρία Μαραντίδου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο ακροατήριο του, την 12η Οκτωβρίου 2016, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ..., κατοίκου Βέροιας (οδός ...), ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του ΠΜ και κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: ..., κατοίκου Βέροιας (οδός ...), ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του ΣΝ και κατέθεσε έγγραφες προτάσεις.

Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 29-9-2015 αγωγή του που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 82/ΤΠ/30-9-2015, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 9ης -3-2016 οπότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται ανωτέρω και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

Με την υπό κρίση αγωγή ο ενάγων εκθέτει ότι δυνάμει άτυπης σύμβασης που κατάρτισε με τον εναγόμενο και τον ... στη Βέροια τον Αύγουστο του έτους 2007 συνέστησαν μεταξύ τους αφανή εταιρία

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

αορίστου χρόνου, με εμφανή εταίρο τον εναγόμενο, με σκοπό την εκμετάλλευση αναψυκτηρίου - καφετέριας υπό τον διακριτικό τίτλο «I». Ότι στην εταιρία αυτή ορίστηκε διαχειριστής ο εναγόμενος -εμφανής εταίρος, προς επίτευξη δε του σκοπού της εταιρίας ο τελευταίος συμμετείχε υπό την ιδιότητα του εμφανούς εταίρου, με ποσοστό συμμετοχής 33,3% με το ίδιο, δε, ποσοστό συμμετείχαν, ως αφανείς εταίροι, ο ενάγων και ο .... Ότι η εταιρία λειτούργησε με τους ως άνω εταίρους μέχρι τις 16-3-2009, οπότε αποχώρησε ο ... και υπογράφηκε το με την παραπάνω ημερομηνία ιδιωτικό συμφωνητικό, δυνάμει του οποίου η εταιρία συνέχισε να λειτουργεί μεταξύ των διαδίκων με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής εκάστου εταίρου σε 50%. Ότι από τη σύσταση της αφανούς εταιρίας, ήτοι από τον Αύγουστο του έτους 2007, ο εναγόμενος εταίρος απέφευγε να πληροφορεί τον ενάγοντα για τις δαπάνες και τις εισπράξεις της εταιρίας, με αποτέλεσμα να επιδίδονται στον τελευταίο αγωγές και διαταγές πληρωμής για υποχρεώσεις της εταιρίας προς τρίτους για τις οποίες ο ενάγων δεν είχε καμία πληροφόρηση. Ότι εξαιτίας της παραπάνω συμπεριφοράς του εναγομένου, ο ενάγων το πρώτο δεκαήμερο του Ιανουαρίου του έτους 2010 κατήγγειλε άτυπα τη μεταξύ τους σύμβαση με προφορική δήλωση του προς τον εναγόμενο αφού είχαν ανταλλαγεί μεταξύ των διαδίκων εξώδικες δηλώσεις με αίτημα από την πλευρά του ενάγοντος την απόδοση από τον εναγόμενο, ως διαχειριστή και εμφανούς εταίρου, αναλυτικού λογαριασμού από τον Αύγουστο του έτους 2007 μέχρι τις 31-12-2009. Ότι με βάση το ιστορικό αυτό άσκησε την υπ' αριθμό κατάθεσης 934/ΤΜ/66/2010 αγωγή κατά του εναγομένου ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου με αίτημα την παροχή λογοδοσίας, συνεπεία της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθμό 185/2011 απόφαση του δικαστηρίου τούτου με την οποία ο εναγόμενος υποχρεώθηκε σε λογοδοσία για το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα. 

ΔιοικΕφΑθ (Ακυρ-Α) 479/17 : Αναδασωτέες εκτάσεις - Πυρκαϊές - Δασική έκταση - Έννοια - Κυριότητα.

ΔιοικΕφΑθ (Ακυρ-Α) 479/17 : Αναδασωτέες εκτάσεις - Πυρκαϊές - Δασική έκταση - Έννοια - Κυριότητα.   Με την κρινόμενη αίτηση, ζητείται η ακύρωση διοικητικής πράξης με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα έκταση, η οποία κάηκε από πυρκαγιά , κατά το μέρος αυτής, που,σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτούσης, κηρύσσεται αναδασωτέα, επί της οποίας προβάλλει η αιτούσα δικαίωμα κυριότητας σε ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου. Διάκριση των εκτάσεων που την ημέρα της πυρκαγιάς είχαν την μορφή δάσους και των μη δασικών εκτάσεων που ήταν γεωργικές. Εν προκειμένω, προβάλλεται, ότι δεν αιτιολογείται νομίμως ο δασικός χαρακτήρας της επίμαχης έκτασης ως προς τη συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων, οι οποίες απαιτούνται για να θεωρηθεί ότι ορισμένη έκταση έχει δασική μορφή. Προκύπτει, ότι τμήμα της έκτασης είναι μη δασικό. Περαιτέρω, όμως, από την φωτοερμηνεία, προκύπτει ότι τα επιμέρους τμήματα της επίμαχης έκτασης, είχαν ανέκαθεν τη μορφή του δάσους το γεγονός δε αυτό αρκεί, για την υπαγωγή τους στη δασική νομοθεσία. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει.

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ
Τμήμα Α΄

AΡΙΘΜΟΣ 479/2017

Με μέλη τους: Μαρία Λεντάρη - Τσινταράκη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Αναστασία Σαββοπούλου και Ελένη Παναγοπούλου, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 με γραμματέα την Ροδόπη Κουλουμπή, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την με αριθμ. καταχ. …… αίτηση ακύρωσης

 της Σ. του ………………, κατοίκου ……………. Αττικής, οδός …………….., η οποία παραστάθηκε με τον δικηγόρο ΑΠ, διορισμένο με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο,

κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και, ήδη, Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, ο οποίος παραστάθηκε με την Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Γ..

Κατά τη δημόσια συζήτηση που ακολούθησε, ο πληρεξούσιος της αιτούσης και η εκπρόσωπος του Δημοσίου δήλωσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ.2 του άρθρου 33 π.δ/τος 18/1989 (ΦΕΚ 8 Α΄), που προστέθηκε με την παρ.2 του άρθρου 32 του ν.3772/2009 (ΦΕΚ 112 Α΄/10.7.2009), ότι δεν θα προβούν σε προφορική ανάπτυξη της υπόθεσης.

Η υπόθεση συζητήθηκε κατά προτεραιότητα μετά την προεκφώνηση, χωρίς να αναγνωσθεί η έκθεση της εισηγήτριας Εφέτη Δ.Δ., Ελένης Παναγοπούλου.

Μετά τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και αφού

μελέτησε τη δικογραφία και τις σχετικές διατάξεις, αποφασίζει τα εξής:

1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, που παραπέμφθηκε στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών από το Συμβούλιο της Επικρατείας κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του ν.3900/2010 και για την οποία έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο ποσού 100 ευρώ ( …………….. ειδικό γραμμάτιο παραβόλου σειράς Α΄) ,ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ………. απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής (ΦΕΚ Δ΄ ………), με την οποία κηρύχθηκε ως αναδασωτέα έκταση συνολικού εμβαδού 66.832 στρεμμάτων, των κτηματικών περιφερειών (πρώην) Κοινοτήτων Γραμματικού, Βαρνάβα και Καπανδριτίου του ν. Αττικής, η οποία κάηκε από την πυρκαγιά της 21ης – 24ης Αυγούστου 2009, κατά το μέρος αυτής, που ,σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτούσης, κηρύσσεται αναδασωτέα έκταση εμβαδού 9.937 τ.μ. στη θέση «……….» της κτηματικής περιφέρειας της (πρώην) Κοινότητας Βαρνάβα Αττικής, επί της οποίας προβάλλει η αιτούσα δικαίωμα κυριότητος σε ποσοστό 1/3 εξ αδιαιρέτου. Η υπόθεση νομίμως επανεισάγεται για συζήτηση μετά την έκδοση της 2649/2015 αναβλητικής απόφασης του Δικαστηρίου και την εκτέλεση των επιτασσομένων με αυτή.

2. Επειδή, η προσβαλλομένη απόφαση έχει εκδοθεί κατ’ εφαρμογή του άρθρου 117 παράγρ. 3 του Συντάγματος, κατά το οποίο «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλον τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό». Εξ άλλου, κατά το άρθρο 38 παράγρ. 1 του ν. 998/1979 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας» (Α΄ 289), του οποίου γίνεται επίσης επίκληση στην προσβαλλομένη απόφαση : «Κηρύσσονται υποχρεωτικώς ως αναδασωτέα τα δάση και αι δασικαί εκτάσεις, ανεξαρτήτως της ειδικωτέρας κατηγορίας αυτών ή της θέσεως εις ην ευρίσκονται, εφ’ όσον ταύτα καταστρέφονται συνεπεία πυρκαϊάς ή παρανόμου υλοτομίας αυτών», ενώ, κατά το άρθρο 41 παράγρ. 1 του αυτού νόμου : «Η κήρυξις εκτάσεως ως αναδασωτέας ενεργείται δι’ αποφάσεως του οικείου νομάρχου [ήδη του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας κατά το ν. 2503/1997 (Α΄ 107)] καθοριζούσης σαφώς τα όρια της εκτάσεως, η οποία κηρύσσεται αναδασωτέα και συνοδευομένης υποχρεωτικώς υπό σχεδιαγράμματος, το οποίον δημοσιεύεται εν φωτοσμικρύνσει μετά της αποφάσεως εις την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», κατά δε την παράγρ. 3 του ιδίου άρθρου : «Ειδικώς προκειμένου περί κηρύξεως εκτάσεων ως αναδασωτέων ένεκα μερικής ή ολικής καταστροφής δάσους ή δασικής εκτάσεως εκ πυρκαϊάς ή άλλης αιτίας εκ των εν άρθρ. 38 παρ. 1 αναφερομένων η κατά την παρ. 1 του παρόντος άρθρου απόφασις του νομάρχου εκδίδεται, μετά εισήγησιν της αρμοδίας δασικής υπηρεσίας υποχρεωτικώς εντός τριών μηνών [ήδη δύο μηνών, σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 2040/1992 (Α΄ 70)] από της καταστολής της πυρκαϊάς ή της διαπιστώσεως της εξ άλλης αιτίας καταστροφής ...». Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημοσία ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς ως αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των κατά την ανωτέρω συνταγματική διάταξη προϋποθέσεων, η δε απόφαση περί αναδάσωσης πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη ως προς τον χαρακτηρισμό της έκτασης ως δάσους ή δασικής έκτασης. Η αιτιολογία όμως αυτή μπορεί να συμπληρώνεται και από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου (Σ.τ.Ε. 3772/2007,2126/2000, 5778/1996, 679/ 1994, 6/1993, 3738/1992 κ.ά.).

3. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: Με την από 11/1/2010 έκθεση αυτοψίας Δασολόγων του Δασαρχείου Καπανδριτίου διαπιστώθηκε ,ότι την 21η Αυγούστου 2009 εκδηλώθηκε πυρκαγιά στην δασική θέση «……….» Γραμματικού Αττικής που επεκτάθηκε την 22 έως 24 Αυγούστου 2009 και έκαψε εκτάσεις που υπάγονται στις κτηματικές περιφέρειες των κοινοτήτων Γραμματικού, Βαρνάβα, Καπανδριτίου Αττικής, καθώς και του Δήμου Μαραθώνα Αττικής. Επίσης επεκτάθηκε σε εκτάσεις αρμοδιότητας του Δασαρχείου Πεντέλης. Το σύνολο των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ανωτέρω πυρκαγιάς,όσον αφορά στην περιοχή αρμοδιότητας Δασαρχείου Καπανδριτίου, στους χάρτες Γ.Υ.Σ κλίμακας 1:5.000, όπου τοποθετήθηκε το περίγραμμα της ανωτέρω πυρκαγιάς, εμφανίζεται με συνεχή κόκκινη γραμμή πάχους 0,8 χιλ. και ανέρχεται συνολικά σε 93.160 στρέμματα. Από αυτές τις εκτάσεις, οι εκτάσεις που ήταν ανέκαθεν δάση, δασικές και δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις καθώς και οι κοινόχρηστες και διαθέσιμες εποικιστικές εκτάσεις που την ημέρα της πυρκαγιάς είχαν την μορφή δάσους και δασικής έκτασης σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ.7 ν.3147/2003,συνολικού εμβαδού 57.153 στρεμ. εμφανίζονται με πράσινο χρώμα. Οι εκτάσεις που εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα είναι εκχερσωμένες εκτάσεις, δηλαδή δάση ή δασικές εκτάσεις ή χορτολιβαδικές το έτος 1938, άλλης μορφής σήμερα, συνολικού εμβαδού 2.208 στρέμματα.

ΠολΠρΑθ 717/17 : Αεροπορικό δυστύχημα. Κατασκευαστικά σφάλματα. Ευθύνη από πρόστηση. Πτώση αεροσκάφους με συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό 115 επιβατών και του εξαμελούς πληρώματος. Αγωγή αποζημίωσης της αεροπορικής εταιρίας κατά της κατασκευάστριας εταιρίας. Αγωγή ανατοκισμού

ΠολΠρΑθ 717/17 : Αεροπορικό δυστύχημα. Κατασκευαστικά σφάλματα. Ευθύνη από πρόστηση. Πτώση αεροσκάφους με συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό 115 επιβατών και του εξαμελούς πληρώματος.  Αγωγή αποζημίωσης της αεροπορικής εταιρίας κατά της κατασκευάστριας εταιρίας. Αγωγή ανατοκισμού. Η ενάγουσα ισχύριζεται ότι η πτώση του αεροσκάφους οφείλεται σε υπαιτιότητα της εναγομένης και ειδικότερα σε σοβαρότατα κατασκευαστικά σφάλματα του αεροσκάφους, τα οποία και γνώριζε η εναγομένη. Αποδείχθηκε όμως,  ότι το επίδικο ατύχημα επήλθε από πράξεις και παραλείψεις των προστηθέντων της ενάγουσας, που δεν τήρησαν τιις τυποποιημένες διαδικασίες λειτουργίας, όπως αυτές επιβάλλονται από τα εγχειρίδια λειτουργίας της κατασκευάστριας εταιρείας. Αναθεώρηση του εγχειριδίου πτήσεων για τον εν λόγω τύπο αεροσκάφους. Απορρίπτει την αγωγή ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ 717/2017

Πρόεδρος: Χ. Τσαγγαρού

Εισηγητής: Ε. Αγγελίδης

[...] Η από 27.05.2013 υπό στοιχείο [Α] αγωγή, με αριθμό κατάθεσης …/2013 συνεκφωνήθηκε και θα συνεκδικασθεί, λόγω της μεταξύ τους προφανούς συνάφειας, με την από 27.05.2013 υπό στοιχείο [Β] αγωγή, με αριθμό κατάθεσης .../2013, καθώς με τη δεύτερη αγωγή ζητείται ανατοκισμός των αιτουμένων με την πρώτη αγωγή κονδυλίων.

Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 223 και 295 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι ο ενάγων μπορεί να περιορίσει το αίτημα της αγωγής και ότι ο περιορισμός αυτός συνιστά μερική παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής κατά το αίτημα που περιορίστηκε, το οποίο θεωρείται από την αρχή ότι δεν ασκήθηκε. Με την παραίτηση, όμως, δεν πρέπει να προκαλείται αοριστία ως προς το υπόλοιπο τμήμα της αγωγής, που εμποδίζει τη συγκεκριμενοποίηση της διαφοράς, η οποία έχει αχθεί σε δικαστική κρίση. Από το άρθρο 216 ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με τα ανωτέρω άρθρα, συνάγεται, ότι όταν το αγωγικό αίτημα συντίθεται από περισσότερα, κονδύλια, ο περιορισμός του επιχειρείται παραδεκτά μόνον εφόσον διευκρινίζεται. σε ποια κονδύλια αφορά ή όταν περιορίζεται αναλόγως κατά ποσοστά του όλου αιτήματος και επέρχεται έτσι αντίστοιχη μείωση όλων των κονδυλίων. Άλλως η αγωγή είναι αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής, εκτίμησης (ΑΠ Ολ 30/2007, ΑΠ Ολ 6/1997, ΑΠ 32/2013, ΑΠ 337/2003, ΕφΑθ 58/2012, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Η ενάγουσα άσκησε αρχικά κατά της εναγομένης ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, την από 18.08.2006 με αριθμό κατάθεσης …/2006 αγωγή. Από το δικόγραφο της ως άνω πρώτης αγωγής παραιτήθηκε νόμιμα εγείροντας την από 29.7.2008 αγωγή με αριθμό κατάθεσης …/2008. Η παραίτηση από την αρχική αγωγή έγινε δια του δικογράφου της δεύτερης αγωγής. Η δεύτερη αγωγή επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην εναγόμενη δια του αρμοδίου Εισαγγελέα Πρωτοδικών στις 06.08.2008, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη υπ' αριθμ. .../06.08.2008 έκθεση επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ... Το διεκδικούμενο ποσό της πιο πάνω αγωγής ήταν 102.080.000,00 € και δη ποσό 88.312.000,00 € για διαφυγόντα κέρδη, ποσό 3.768.000,00 € για θετική ζημία και ποσό 10.000,000,00 € για χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης νομιμοτόκως από την κοινοποίηση της αγωγής και μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως. Κατά τη συζήτηση της 2ης ως άνω αγωγής η ενάγουσα έτρεψε το καταψηφιστικό της αίτημα σε αναγνωριστικό και το περιόρισε για ποσό 255.000,00 €, ήτοι παραιτήθηκε του δικογράφου για το υπόλοιπο ποσό των 101.825.000,00 €. Η τροπή και ο περιορισμός του αιτήματος έγινε με τις προτάσεις της στις 15.03.2012. Η αγωγή αυτή συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, στις 05.04.2012 και επ' αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 1435/2013 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου που την απέρριψε ως αόριστη. Με την από 20.06.2012 3η αγωγή, με αριθμό κατάθεσης .../2012 η ενάγουσα έγειρε εκ νέου το αίτημα να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να της καταβάλλει για τις πιο πάνω περιγραφόμενες αιτίες το υπόλοιπο ποσό των 101.825.000,00 €, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, που προηγήθηκε στις 06.08.2008, άλλως από την επίδοση της παρούσας αγωγής και μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως. Η αγωγή αυτή (με αριθμό κατάθεσης …/2012), που προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 12.03.2015 επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα δια του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών στις 10.09.2012, όπως προκύπτει από την με αριθμ. …/10.09.2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …. Με την υπό κρίση αγωγή η ενάγουσα δηλώνει ότι παραιτείται του δικογράφου της 2ης αγωγής της με αριθμό …/2008, καθώς και από το δικόγραφο της 3ης αγωγής της με αριθμό …/2012, προς το σκοπό έγερσης της παρούσας 4ης αγωγής της με αριθμό κατάθεσης …/2013.

Στην κρινόμενη, λοιπόν, από 27.05.2013, με αριθμό κατάθεσης …/2013 υπό στοιχείο [Α] αγωγή, η ενάγουσα αεροπορική εταιρεία ισχυρίζεται ότι υπό την προηγούμενη, επωνυμία της «… Airways Limited», λειτουργούσε με αντικείμενο δραστηριότητας τις αεροπορικές μεταφορές προσώπων και πραγμάτων. Ότι μεταξύ των αεροσκαφών που εκμεταλλευόταν ήταν και το με στοιχεία κυπριακού νηολογίου … αεροσκάφος τύπου Β 737-300, του οποίου κατασκευάστρια εταιρεία ήταν η εναγομένη, και το οποίο της είχε παραχωρήσει με σύμβαση leasing η εταιρεία «… GmbH». Ότι στις 14.8.2008 το άνω αεροσκάφος αναχώρησε από τη Λάρνακα της Κύπρου με προορισμό την Πράγα, με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, πλην όμως κατέπεσε στο Γραμματικό Αττικής, με συνέπεια να τραυματιστούν θανάσιμα οι 115 επιβάτες και τα 6 μέλη του πληρώματος που επέβαιναν σε αυτό. Ότι η πτώση του αεροσκάφους οφείλεται σε υπαιτιότητα της εναγομένης, και ειδικότερα σε σοβαρότατα κατασκευαστικά σφάλματα του αεροσκάφους τα οποία, αναλυτικά αναφέρονται στην αγωγή, και τα οποία η εναγομένη γνώριζε, πλην όμως δεν έπραξε τίποτα για να τα διορθώσει. Ότι, συνεπεία του ατυχήματος υπέστη αποθετική ζημία ύψους 88.312.000,00 € και θετική ζημία ύψους 3.768.000,00 €, καθώς και ηθική βλάβη προς αποκατάσταση της οποίας η εναγομένη υποχρεούται να της καταβάλει το ποσό των 10.000.000,00 €. Με βάση τα ως άνω πραγματικά περιστατικά, ζητά με το δικόγραφο της αγωγής της, να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει με βάση τις διατάξεις του Ν 2251/1994 και εκείνες περί αδικοπραξιών, το συνολικό ποσό των 88.312.000 € για διαφυγόντα κέρδη, το συνολικό ποσό των 3.768,000,00 € για θετική ζημία, καθώς και το ποσό των 10.000.000,00 €, για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, νομιμοτόκως ως αναφέρεται στην αγωγή, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγόμενη στα δικαστικά της έξοδα.

Με το άνω περιεχόμενο, η αγωγή αρμοδίως εισάγεται να δικαστεί ενώπιον του παρόντος δικαστηρίου, κατά την προκειμένη τακτική διαδικασία (άρθρα 18 παρ. 1, 35 ΚΠολΔ). Η ενάγουσα με τις νομίμως κατατεθειμένες προτάσεις της, και με σχετική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της που περιλαμβάνεται στις προτάσεις της και καταχωρήθηκε στα πρακτικά, αρχικά έτρεψε τα καταψηφιστικά αιτήματα της αγωγής σε αναγνωριστικά και στη συνέχεια περιόρισε αυτά ως εξής: α) το αίτημα της αγωγής για διαφυγόντα κέρδη από το ποσό των 88.312.000,00 € στο ποσό των 30.000,00 €, β) το αίτημα της αγωγής για θετικές ζημίες από το ποσό των 3.768.000,00 € στο ποσό των 30.000,00 € και γ) το αίτημα της αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης από το ποσό των 10.000.000,00 € στο ποσό των 30.000,00 €, παραιτουμένη μερικώς του δικογράφου της αγωγής ως προς τα υπόλοιπα ποσά, αιτουμένη, συνεπώς να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγομένης να της καταβάλει τα παραπάνω ποσά (30.000,00 + 30.000,00 + 30.000,00). Ο περιορισμός αυτός του αιτήματος της αγωγής, αναφορικά με τα διαφυγόντα κέρδη και τη θετική ζημία είναι αόριστος, διότι το κάθε αγωγικό αίτημα, εν προκειμένω, αποτελείται από περισσότερα κονδύλια και η ενάγουσα ουδόλως διευκρινίζει σε ποια κονδύλια αφορά ο περιορισμός, αλλά αντίθετα ο άνω περιορισμός είναι γενικός, χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό του ποσού για τις επιμέρους αξιώσεις, δεν δηλώνεται ούτε ότι το αίτημα περιορίζεται αναλόγως κατά ποσοστό του όλου αιτήματος, δεν καθίσταται εφικτός ο καθορισμός των αποδείξεων και δεν είναι δυνατόν να διαγνωσθεί, σε περίπτωση που γίνουν δεκτές οι αγωγικές αξιώσεις, το οφειλόμενο ποσό από κάθε αιτία, προκειμένου να επιδικαστεί στην ενάγουσα. Συνεπώς η αγωγή ως προς τα παραπάνω αιτήματα καθίσταται απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας. Κατά το μέρος που η υπό κρίση αγωγή στηρίζεται στις διατάξεις του Ν 2251/1994, περί ευθύνης παραγωγού λόγω ελαττωματικότητας του προϊόντος (άρθρα 6 παρ. 1-2, 5, 7 και 10, 7 παρ. 1-3, 5, 7 και 8 Ν 2251/1994), είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, προεχόντως διότι η ενάγουσα ως εμπορική εταιρία δεν εμπίπτει στην έννοια του καταναλωτή. Κατά τα λοιπά είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 299, 914, 932, 346 ΑΚ, 70, 176 ΚΠολΔ. Σημειώνεται ότι μετά την τροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, κατά τα ανωτέρω λεχθέντα, τα αίτημα περί κηρύξεως της αποφάσεως προσωρινά εκτελεστής κατέστη μη νόμιμο, καθόσον προσωρινά εκτελεστές κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές αποφάσεις. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι η ενάγουσα έχει καταβάλει το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα αντιστοιχούντο σε αυτό ποσοστά υπέρ τρίτων (βλ. το υπ’ αριθμ. ... διπλότυπο της … ΔΟΥ Αθηνών που προσκομίζει).

ΑΠΔΠΧ, ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΡ. 41/2017 της 29-03-2017 Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (εισηγητής: Χ. Ανθόπουλος)

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, συνήλθε μετά από πρόσκληση του Προέδρου της σε τακτική συνεδρίαση στην έδρα της την 14-03-2017, σε συνέχεια των από 01-12-2016, 07-12-2016 και 18-01-2017 συνεδριάσεων, προκειμένου να εξετάσει την υπόθεση σχετικά με τη δημοσιοποίηση μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την οποία η Αρχή επελήφθη αυτεπαγγέλτως. Εισηγητής: Χαράλαμπος Ανθόπουλος.

Η Αρχή, εξετάζοντας αυτεπάγγελτα τη δημοσιοποίηση των επίμαχων υποκλαπέντων μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ανώτατου δικαστικού λειτουργού,

1. Διαπιστώνει ότι η δημοσίευση αυτούσιων αποσπασμάτων ιδιωτικής-εμπιστευτικής επιστολής του σχετιζόμενη με την αισθηματική του και ερωτική του ζωή σε ιστοσελίδα ενημερωτικού χαρακτήρα και η αναπαραγωγή τους σε ιστοσελίδες αλλά και σε έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας, ακόμα και χωρίς την άμεση ταυτοποίηση του υποκειμένου, αντίκειται στις διατάξεις του ν. 2472/1997 για τους λόγους που αναφέρονται στο σκεπτικό της απόφασης.
2. Διαπιστώνει ότι η δημοσιοποίηση του ονόματός του και η αναδημοσίευση αυτούσιων αποσπασμάτων ιδιωτικής-εμπιστευτικής επιστολής του σχετιζόμενη με την αισθηματική του και ερωτική του ζωή σε έντυπη και ηλεκτρονική εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας αντίκειται στις διατάξεις του ν. 2472/1997 για τους λόγους που αναφέρονται στο σκεπτικό της απόφασης.

3. Διαπιστώνει ότι η δημοσιοποίηση του ονόματός του και των πληροφοριών που αναφέρονται στα εν λόγω υποκλαπέντα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ακόμα και χωρίς την αυτούσια παράθεσή τους, αντίκειται στις διατάξεις του ν. 2472/1997 για τους λόγους που αναφέρονται στο σκεπτικό της απόφασης.

4. Απευθύνει στην ιστοσελίδα «www.zougla.gr» σχετικά με τις αναφερόμενες στο σκεπτικό της παρούσας απόφασης αναρτήσεις της 13 και 14-10-2016 (η πρώτη εκ των οποίων αναδημοσιεύτηκε στην ίδια ιστοσελίδα με υπερσύνδεσμο και σε επόμενες σχετικές αναρτήσεις της), στην εφημερίδα «Η Αυγή» σχετικά με τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας δημοσιεύματα της 17 και 19-10-2016, και στις ιστοσελίδες ενημερωτικού χαρακτήρα που αναπαρήγαγαν αυτούσια τα επίμαχα υποκλαπέντα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προειδοποίηση για άρση της παράβασης, άμεση αποανάρτηση/αφαίρεση αυτών από το Διαδίκτυο.

ΕιρΑθ 312/2017 Τραυματισμός πελάτη καταστήματος από πτώση, συνεπεία ολισθηρότητας του δαπέδου

Αποκλειστική ευθύνη της ιδιοκτήτριας του καταστήματος, αφενός διότι επέτρεψε τον καθαρισμό του καταστήματος σε ώρα που το κατάστημα είχε αρκετούς πελάτες, αφετέρου διότι η προστηθείσα υπάλληλος δεν χρησιμοποίησε την κίτρινη προειδοποιητική πινακίδα περί ολισθηρότητας του δαπέδου ούτε ειδοποίησε με άλλο τρόπο σχετικά με την ολισθηρότητα του δαπέδου. Σχέση πρόστησης. Αδιάφορο για την ευθύνη του προστήσαντος αν ο προστηθείς παρέβη τις οδηγίες που του δόθηκαν από τον προστήσαντα για τους όρους καθαρισμού του καταστήματος. Επιδίκαση αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Η θυγατέρα της τραυματισθείσας της παρείχε υπηρεσίες καθημερινής υγιεινής και συντήρησης. Η τραυματισθείσα μπορεί να αξιώσει ως αποζημίωση το ποσό που θα κατέβαλε για τις υπηρεσίες αυτές, εάν απασχολούσε τρίτο πρόσωπο επ’ αμοιβή, έστω και αν πράγματι δεν το κατέβαλε στηθυγατέρα της. Προσεπίκληση ασφαλιστικής εταιρείας ως δικονομικού εγγυητή από την ιδιοκτήτρια του καταστήματος. Απαλλαγή της ασφαλιστικής εταιρείας από την υποχρέωση καταβολής στην ιδιοκτήτρια του καταστήματος του ποσού που η τελευταία υποχρεώθηκε να καταβάλει στην τραυματισθείσα, δυνάμει ρητού συμβατικού όρου του ασφαλιστηρίου συμβολαίου, σύμφωνα με τον οποίο αποκλείεται η ευθύνη της ασφαλιστικής εταιρείας για αποζημίωση τρίτων για ζημίες ή ατυχήματα που θα προξενούνταν από το λήπτη της ασφάλισης ή από πρόσωπα προστηθέντα στην υπηρεσία του με δόλο ή από βαρεία αμέλεια. Η συμπεριφορά της προστηθείσας υπαλλήλου, η οποία σφουγγάρισε το κατάστημα, χωρίς να θέσει προειδοποιητική πινακίδα ή να ενημερώσει με άλλο τρόπο για την ολισθηρότητα του καταστήματος και μάλιστα σε ώρα κατά την οποία το κατάστημα ήταν γεμάτο πελάτες συνιστά βαρεία αμέλεια.

Αριθμός Απόφασης 312/2017

(Τακτική Διαδικασία)

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Ελένη Παφίλη, που όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Ειρηνοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα Ειρήνη Κόττα.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 05 Οκτωβρίου 2016 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Α. ΚΥΡΙΑ ΑΓΩΓΗ

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: …, πρώην κατοίκου Πειραιά Αττικής, οδός … και ήδη κατοίκου Οινοφύτων Βοιωτίας, οδός …, με Α.Φ.Μ. …, η οποία στο Δικαστήριο παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου Δικηγόρου ΔΜ.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Ετερόρρυθμης Εταιρείας με την επωνυμία «… ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «…» που εδρεύει στην Αθήνα και επί της … και εκπροσωπείται νόμιμα, έχουσα Α.Φ.Μ…., η οποία στο Δικαστήριο εκπροσωπήθηκε από τη νόμιμη εκπρόσωπο και διαχειρίστρια αυτής …, η οποία διόρισε ως πληρεξούσιο Δικηγόρο τον ΕΣ.

Β. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΗΣ- ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΥΣΑ ΑΓΩΓΗ

ΤΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΣΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ - ΠΡΟΣΕΠΙΚΑΛΟΥΣΑΣ -ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Ετερόρρυθμης Εταιρείας με την επωνυμία «… ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «…» που εδρεύει στην Αθήνα και επί της … και εκπροσωπείται νόμιμα, έχουσα Α.Φ.Μ. …, η οποία στο Δικαστήριο εκπροσωπήθηκε από τη νόμιμη εκπρόσωπο και διαχειρίστρια αυτής …, η οποία διόρισε ως πληρεξούσιο Δικηγόρο τον ΕΣ.

ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΗΝ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ – ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΠΡΟΣΕΠΙΚΛΗΣΗ - ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΊΣΤΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ» , που εδρεύει στο Χαλάνδρι Αττικής και επί της Λεωφόρου Κηφισίας αρ. 274 και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία στο Δικαστήριο εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο ΔΠ.

Η ενάγουσα της κύριας αγωγής ζητεί να γίνει δεκτή, ως νόμιμη και βάσιμη, η από 22-09-2014 και με αριθμό κατάθεσης 8.746/22-09-2014 αγωγή της, η οποία απευθύνεται στο παρόν Δικαστήριο, στρέφεται κατά της εναγομένης και προσδιορίσθηκε προς συζήτηση αρχικά για τη δικάσιμο της 16-11-2015, οπότε και αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Η ανακοινώνουσα τη δίκη - προσεπικαλούσα - παρεμπιπτόντως ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή, ως νόμιμη και βάσιμη, η από 06-11-2015 και με αριθμό κατάθεσης 7.133/11-11-2015 ανακοίνωση δίκης -προσεπίκληση - παρεμπίπτουσα αγωγή της, η οποία απευθύνεται στο παρόν Δικαστήριο, στρέφεται κατά της καθ’ ης η ανακοίνωση δίκης -προσεπικαλούμενης - παρεμπιπτόντως εναγόμενης και προσδιορίσθηκε προς συζήτηση για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.

Κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν κατά τη σειρά τους από το οικείο πινάκιο. Ακολούθησε δημόσια συζήτηση, το δε Δικαστήριο, άκουσε αφενός τους πληρεξούσιους Δικηγόρους των διαδίκων, οι οποίοι ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς του, και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί αυτοί, καθώς και όσα αναφέρονται στις έγγραφες προτάσεις που άπαντες κατέθεσαν νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφετέρου όσα περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης,

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου εκκρεμούν : Α. Η με αριθμό κατάθεσης 8.746/22-09-2014 αγωγή, με αίτημα την καταβολή από την εναγομένη στην ενάγουσα του ποσού των 11.054,40 € νομιμοτόκως, και Β. Η με αριθμό κατάθεσης 7.133/11-11-2015 ανακοίνωση δίκης -προσεπίκληση - παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης, οι οποίες, δεδομένου ότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία και λόγω της προδήλου μεταξύ τους συνάφειας, πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικασθούν, προς οικονομία χρόνου και δαπάνης διεξαγωγής μιας δίκης (άρθρο 246 ΚΠολΔ).

Από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 300, 330 και 914 ΑΚ, προκύπτει ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση από αδικοπραξία, είναι η υπαιτιότητα του υπόχρεου, το παράνομο της πράξης ή παράλειψης αυτού και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της πράξης ή της παράλειψης και της επελθούσας ζημίας. Αμέλεια, κατ' άρθρο 330 ΑΚ, υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, αυτή δηλαδή που πρέπει να καταβάλλεται κατά τη συναλλακτική καλή πίστη από το δράστη στον κύκλο της αρμοδιότητας του, είτε υπάρχει προς τούτο σαφές νομικό καθήκον είτε όχι, αρκεί να συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο αντίθετο από εκείνο που επιβάλλεται από τις καταστάσεις. Εξάλλου αιτιώδης συνάφεια υπάρχει όταν η πράξη ή παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου ήταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων το επιζήμιο αποτέλεσμα (πάγια νομολογία, βλ. μεταξύ άλλων ΑΠ 1493/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 922 ΑΚ, ο κύριος ή ο προστήσας κάποιον άλλον σε μία υπηρεσία ευθύνεται για τη ζημία που ο υπηρέτης ή ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι δημιουργείται ευθύνη ενός προσώπου (του "κυρίου" ή του προστήσαντος") για αλλότρια πράξη (του "υπηρέτη" ή του "προοτηθέντος"), θεσπίζεται, δηλαδή, σημαντική εξαίρεση από την αρχή της υποκειμενικής ευθύνης, αφού την υποχρέωση για αποζημίωση φέρει πρόσωπο ανυπαίτιο, σε αντίθεση με το γενικό κανόνα του άρθρου 914 ΑΚ. Η αντικειμενική αυτή ευθύνη του προστήσαντος γεννιέται, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, υπό ης εξής προϋποθέσεις: α) όταν υπάρχει σχέση πρόστησης, κατά την οποία γίνεται ανάθεση από κάποιον (προστήσαντα) σε έναν τρίτο (προστηθέντα) ορισμένης υπηρεσίας, που αποβλέπει στη διεκπεραίωση υποθέσεων και γενικότερα στην εξυπηρέτηση των επαγγελματικών, οικονομικών ή άλλων συμφερόντων του πρώτου.